(του Παύλου Ανδριά)
Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία, κάποιοι την ξέρουν και τη φωνάζουν δυνατά. Είναι μια λέξη που τη λένε «ελευθερία» και σα χείμαρρος θα μας βγάλει στη στεριά.
Τέλος τα πανηγυράκια στις πλατείες, τέλος στο καλαμπόκι, σάμαλι, σάντουιτς πέντε ευρώ από τους πλανόδιους κερδοσκόπους των συγκεντρώσεων και αρχή στις πορείες, στα μηνύματα, στα τραγούδια της ελευθερίας και σε ό, τι μας δίνει δύναμη να διώξουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα τον «κατακτητή» και τα κουτσαβάκια του που τον υπηρετούν πιστά, εκτελώντας κάθε διαταγή του.
Στο δρόμο, εκεί που ο ένας θα πει τον πόνο του στον άλλο και θα τον ακούσει, εκεί που οι φωνές θα έχουν ταυτότητα, εκεί που κανένα κόμμα δεν θα μπορεί να πει ότι τους κατέβασε στο δρόμο, εκεί που ένας ανθρώπινος χείμαρρος θα «πνίξει» τους βιαστές του.
Μόνο εκεί, στο δρόμο, θα μάθεις την αλήθεια, θα γνωρίσεις το γείτονα σου τον πραγματικό και όχι αυτόν που στο έπαιζε ότι ήταν ο κάποιος, ο φτασμένος, ο βολεμένος.
Εκεί θα ενώσεις τη φωνή σου με αυτή του διπλανού σου, εκεί θα δεις και θα αισθανθείς το πόσο έχει καταστραφεί ο ψυχικός κόσμος του απλού νομοταγή πολίτη από τους διαχειριστές του «καζίνου» των ψευδαισθήσεων.
Από μέρα σε μέρα το πλήθος θα μεγαλώνει όπως και ο πόθος για λευτεριά. Λευτεριά από αυτούς που χρόνια κάνουν το παιχνίδι τους, τα πειράματά τους, χωρίς κανένα κόστος, δίχως καμία ενοχή.
Που παίζουν με τις τύχες μας, με τις ζωές μας, που ειρωνεύονται τα όνειρα μας, που χλευάζουν τις ιδέες μας, που βάζουν φρένο σε καθετί δημιουργικό.
Σε καθετί που τους βάζει σε κίνδυνο το «μαντρί των ψηφοταμένων», που τους δημιουργεί ανασφάλεια και φόβο, που τους χαλάει τη σειρά και τους αναγκάζει να παίρνουν τους δρόμους και με την παρουσία τους να δηλώνουν ότι υπάρχουν!
Γιατί κανείς τους δεν έσκυψε ποτέ πάνω από τα προβλήματά του λαού, γιατί κανείς τους δεν μπήκε έστω στη σκέψη, να βρει μια λύση, γιατί κανείς τους δεν είχε τη «στόφα» του πολιτικού.
Κι αν κάποιοι προσπαθούν να κάνουν το κάτι διαφορετικό, το σύστημα τους έπνιξε, τους απομόνωσε σ’ ένα «ψαρονήσι» και γεμίζοντας τους κατηγορίες, τους έκαναν μισητούς στο λαό.
Τώρα όμως που οι μάσκες έπεσαν και βγήκαν στην επιφάνεια τα παιχνίδια τα στημένα, κανείς δεν πρόκειται να τους δικαιολογήσει όπως και κανείς δεν θα τους καλύψει.
Στους δρόμους θα βγουν να φωνάξουν, να ξεσπάσουν και δικαιωμένοι να ξαναβρούν την ελευθερία τους…
(Από την ΠΡΩΤΗ της Ηλείας και την ενότητα ΣΤΟ ΔΟΞΑ ΠΑΤΡΙ…)
