Βεβαίως, βεβαίως. Είναι ίσως ο μόνος δίκαιος φόρος, που κακώς δεν έχει επιβληθεί, με αποτέλεσμα εδώ και χρόνια να μένουμε δέσμιοι καταστάσεων και προσώπων, που ποτέ δεν πληρώνουν τα λάθη τους.
Κριτής, ο ίδιος ο λαός και αποδέκτης αυτός που από το πολύ κούνημα των «ζαριών», έχει χάσει το φως του και τυφλός προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του…
Από τη στιγμή λοιπόν που έριξες τη ζαριά σου και έμεινες στο ασόδυο, δεν είσαι ικανός όχι μόνο να ασκήσεις κάθε είδους εξουσίας, αλλά ούτε να βρεις την «τρύπα» για κρυφτείς.
Βλέποντας όμως ότι ο στρουθοκαμηλισμό πάει σύννεφο, βολεύεσαι πίσω από το αξίωμα και τη «φαρδιά» καρέκλα και από δω πάνε και οι άλλοι.
Αλιά σ’ αυτούς που δεν την… έριξαν τη ζαριά!
Ο περίεργος
