Έχοντας στο νου μου την
ιστορία του Αία του Τελαμώνιου...
του πρώτου ξάδερφου του Αχιλλέα και το πώς οι
Ατρείδες αρχηγοί, με πονηριές και απάτες, πήραν τα όπλα εκείνου μετά το θάνατό
του και τα έδωσαν στον Οδυσσέα, κάθισα να παρακολουθήσω την παράσταση.
Η εξαιρετική και
επιβλητική Τέκμησσα – Αφηγήτρια Μαρία Γώγου,
από την πρώτη στιγμή της παρουσίας της στη σκηνή, με τον Πέτρο Δουρδουμπάκη στο
πιάνο να τη συνοδεύει με τη μουσική του, μας έδωσε το στίγμα της παράστασης,
εκεί δηλαδή που ο Γιάννης Ρίτσος «πιάνει» το νήμα της ιστορίας.
Να σας θυμίσω, πως ο Αίας,
μετά από αυτό που του έκαναν οι Ατρείδες
αρχηγοί, είχε αποφασίσει να βγει από τη σκηνή του και να σκοτώσει όσους τον αδίκησαν.
Η θεά Αθηνά όμως του θόλωσε
το νου και έτσι τυφλωμένος έσφαξε ότι ζώο έβρισκε μπροστά του, νομίζοντας πως είναι
αυτοί…
Εκεί λοιπόν, ο Γιάννης
Τράντας, ακολουθώντας το κείμενο του Ρίτσου, ως Αίας έρχεται στη σκηνή τη στιγμή
που έχει αρχίσει να συνέρχεται και να αντιλαμβάνεται τι είχε κάνει με τις «τυφλές
ανδραγαθίες» του.
Με ένα λόγο που δεν σου
επέτρεπε να «ξεφύγεις» από τη ροή της παράστασης και με μια σκηνική παρουσία
γεμάτη πάθος, παλμό και απίστευτη ταύτιση με τη σκέψη και την ένταση του «Αία»,
ο Γιάννης Τράντας μας μετέφερε εκεί… μέσα στη σκηνή του.
Εκεί που εκείνη η
δαιμονισμένη μαύρη μύγα του προκαλούσε εκνευρισμό, αναγκάζοντάς να καλεί τη
γυναίκα του να τον απαλλάξει από την παρουσία της!
Εκεί που κρατώντας το
σπαθί του, έκανε τον απολογισμό, ζύγιζε τις αξίες και έβαζε νέους στόχους, αφήνοντας
το φόβο και την ατολμία στο περιθώριο.
Η εκφραστικότητα και οι
κινήσεις του, «μαγνήτης» στη σκέψη του θεατή, όσο και η χροιά της φωνής του…
συνοδοιπόρος στην κρυφή αναζήτηση των δικών μας «θέλω».
Κάθε λέξη του, εικόνα
για εμάς… Κάθε κίνηση, πρόκληση για το τι θα ακολουθήσει, ξεκινώντας έτσι ένα
ταξίδι με το νου μέσα από τη δική του δράση, μέσα από μια άλλη οπτική γωνία.
Και ναι, αυτή η παράσταση
έχει κάτι το ξεχωριστό, κάτι το αληθινό. Είναι το πάντρεμα της σκέψης με την
δημιουργία μιας εικόνας, είναι το αποτέλεσμα μιας ερμηνείας που έχει ταυτιστεί
απόλυτα με τα «κύτταρα» της σκέψης ενός ανθρώπου που επανέρχεται στη ζωή, μετά
από εκείνο το τυφλό ταξίδι που μια ανώτερη δύναμη τον είχε «αναγκάσει» να κάνει.
Τα μηνύματα πολλά, πολλές
και οι αναζητήσεις… καθώς το κείμενο του Γιάννη Ρίτσου είναι ένας οδηγός για το
αύριο όλων εκείνων που επιθυμούν να εγκαταλείψουν τα «φαντάσματα» του χθες και
να επιστρέψουν στη ζωή…
Αν λοιπόν θέλετε πραγματικά
να αισθανθείτε αυτό το ταξίδι του νου από το χθες στο σήμερα, δίχως υπερβολές
και εντάσεις, αξίζει να πάτε στο Θέατρο Αλκμήνη και να δείτε αυτή την παράσταση…
Στοιχεία για την παράσταση
Παύλος Ανδριάς
Δημοσιογράφος-
Συγγραφέας
