9 πράγματα που δεν πρέπει να κάνετε εσείς αντί για το παιδί σας…

Γράφει η Μαρία Κωνσταντοπούλου

Πολλές φορές βοηθάμε τα παιδιά μας πολύ, πάρα πολύ...

Σε σημείο που δεν τ’ αφήνουμε να χαρούν την καθημερινότητά τους και να κατακτήσουν κάποιες μικρές ελευθερίες- φυσικά όσες αναλογούν στην ηλικία τους. Αν κι εσείς ανήκετε στην κατηγορία αυτών των υπερπροστατευτικών γονιών, δείτε ποιες συμπεριφορές θα πρέπει ν’ αλλάξετε αλλά και γιατί!

Να μιλάτε και να απαντάτε εσείς στη θέση του

Όσο το παιδί δεν μιλάει, είναι λογικό να αναλαμβάνει ο γονιός ν’ απαντά στις ερωτήσεις που απευθύνουν στο μικρό του. Από τη στιγμή, όμως, που μπορεί να αρθρώσει λέξεις και να σχηματίσει προτάσεις, δεν υπάρχει κανένας λόγος να εμποδίζουμε την αλληλεπίδραση και την επικοινωνία του με τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να το αναγκάζουμε να μιλάει με άτομα που δεν θέλει, αλλά να το ενθαρρύνουμε να κοινωνικοποιηθεί.

Τι να κάνετε: την επόμενη φορά που θα θελήσετε να μιλήσετε εσείς αντί για το παιδί, κρατηθείτε. Αφήστε το να μιλήσει για τον εαυτό του!

Να είστε «κολλητοί» του

Είναι απολύτως λογικό να θες να είσαι δίπλα στο παιδί σου και να αισθάνεται ότι μπορεί να σου μιλήσει, όμως με το να προσπαθείς να γίνεις ο κολλητός/ η κολλητή του, οι ισορροπίες στη σχέση σας χάνονται.

Τι να κάνετε: αφήστε το να επιλέξει συνομήλικους φίλους και δείξτε του ότι το αγαπάτε, το προσέχετε και το σέβεστε. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να ξέρει ότι στη σχέση σας  υπάρχουν κάποια όρια. Έτσι κι εκείνο θα πρέπει να σας σέβεται όπως το σέβεστε κι εσείς, κάτι που η οικειότητα ενός φίλου-γονέα με το παιδί δεν επιτρέπει.

«Εγώ θα σου πω τι θέλεις!»

Είναι λάθος να μπαίνουμε στη διαδικασία να κρίνουμε τι θέλει το παιδί. Όταν μας λέει «θέλω σοκολάτα» κι εμείς του απαντάμε «δεν θες πραγματικά να φας σοκολάτα, θα σου περάσει» απλώς αναζωπυρώνουμε την επιθυμία του.

Τι να κάνετε: όταν θέλετε να του μάθετε ν’ αλλάξει κάποιες συνήθειες, εξηγήστε του τον λόγο της επιλογής σας και συνδέστε το με κάτι θετικό, όπως στο παράδειγμα της φωτογραφίας. Πολλές φορές, αυτή η τακτική μπορεί να κάνει θαύματα!

Τα βοηθάτε ακόμα κι όταν δεν χρειάζεται

Δεν υπάρχει λόγος να ντύνουμε εμείς τα μικρά μας, να τα ταΐζουμε, να τους δένουμε τα κορδόνια ενώ είναι σε θέση ή στην κατάλληλη ηλικία να το κάνουν μόνα τους. Τα παιδιά σιγά-σιγά θα κατακτήσουν όλο και περισσότερες ικανότητες και θα μάθουν να είναι αυτόνομα, φροντίζοντας τον εαυτό τους.

Τι να κάνετε: αφήστε το παιδί να αυτοεξυπηρετηθεί και πείτε του «μπράβο» τις πρώτες φορές που τα καταφέρνει. Αυτό το άρθρο θα σας φανεί ιδιαίτερα βοηθητικό.

Του επιβάλλετε το γούστο σας

Ίσως και ασυνείδητα, μπορεί να επιβάλλετε στο παιδί το γούστο σας στη μουσική, τις ταινίες, το στιλ, τα βιβλία κ.ο.κ. Πρέπει, όμως, να συνειδητοποιήσετε ότι έχει τις δικές του προτιμήσεις, που είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα διαφέρουν απ’ τις δικές σας. Εσείς θυμάστε να ακούγατε την ίδια μουσική με τους γονείς σας;

Τι να κάνετε: μην αμελήσετε τις δικές του επιθυμίες. Ρωτήστε το αν θέλει να δείτε μαζί μια ταινία που σας αρέσει, αλλά την επόμενη φορά δείτε κι εσείς εκείνη την εφηβική ταινία που μιλάει για σκιρτήματα, για κακούς καθηγητές και για περιπέτειες στο σχολείο. Είναι ένας τρόπος να έρθετε ο ένας πιο κοντά στον κόσμο του άλλου.

Διαλέγετε τα χόμπι και τα ενδιαφέροντά του

Η κόρη σας θέλει ν’ αρχίσει πολεμικές τέχνες αλλά εσείς επιμένετε να τη γράψετε στο μπαλέτο. Ο γιος σας θέλει να κάνει μπάσκετ αλλά εσείς επιμένετε να τον γράψετε στο ποδόσφαιρο. Δεν ακούτε τα «θέλω» των παιδιών και τους επιβάλλετε τα δικά σας, αναγκάζοντάς τα να κάνουν σε εβδομαδιαία βάση κάτι που δεν τους αρέσει. Είναι δίκαιο να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους εκτός σχολείου κάνοντας κάτι που ευχαριστεί εσάς και όχι εκείνα;

Τι να κάνετε: αφήστε τα να ανακαλύψουν μόνα τους τις ικανότητές τους και τα ενδιαφέροντά τους και βοηθήστε τα να τ’ αναπτύξουν.

Να μιλάτε με το εμείς και όχι με το εσύ

«Έχουμε βγάλει τα πρώτα μας δοντάκια», «Σήμερα φάγαμε μια νόστιμη φρουτόκρεμα», «Χθες περπατήσαμε για πρώτη φορά». Άρα να υποθέσουμε ότι και εσείς τώρα βγάλατε τα πρώτα σας δοντάκια, μοιραστήκατε τη φρουτόκρεμα που φτιάξατε με το μωρό σας και μόλις χθες... καταφέρατε να περπατήσετε. 

Τι να κάνετε: χρησιμοποιείτε β’ ενικό. Έτσι το παιδί θα συνειδητοποιεί καλύτερα πόσα πράγματα μπορεί να καταφέρει μόνο του. Το «Περάσαμε στην ιατρική» δεν είναι πολύ διαφορετικό από το «Τα κατάφερες, πέρασες στην Ιατρική. Είμαι πολύ περήφανη για σένα!»;

Να παίρνετε αποφάσεις αντί για εκείνο

Ο δρόμος των παιδιών μας προς την ελευθερία είναι πολύ μεγάλος, όμως μπορούν να κάνουν μικρά –μικρά βήματα. Όταν λοιπόν, τους δίνεται η ευκαιρία να πάρουν μια απόφαση που δεν ενέχει ρίσκο, προσπαθήστε να μην επεμβαίνετε!

Τι να κάνετε: σεβαστείτε την επιλογή του και μην την κατακρίνετε. Αν για παράδειγμα, το μικρό σας ζητήσει για δώρο γενεθλίων από τον παππού ένα παιχνίδι, θα πρέπει απλώς να το ακούσετε- εξάλλου, δικά του γενέθλια είναι!

Να εισβάλλετε στην προσωπική του ζωή

Αν τα παιδιά σας έχουν μπει στην εφηβεία, ξέρετε τι εννοούμε από πρώτο χέρι. Αποφύγετε να κάνετε ανακρίσεις του τύπου «Ποιος είναι αυτός που φύγατε μαζί μετά το σχολείο;» ή «Με ποιον μιλάς στο κινητό;». Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να σας απομακρύνουν, γιατί το παιδί θα νιώσει ότι εισβάλλετε στην προσωπική του ζωή.

Τι να κάνετε: περιμένετε να σας πλησιάσει μόνο του, ακούστε όσα έχει να σας πει και δώστε του τη συμβουλή σας, όχι με «δασκαλίστικο» ύφος αλλά με αγάπη και σεβασμό.

Πηγή: Brightside.me