Ο ορατός συγγραφέας των
«Αόρατων Ρεπόρτερ», ο Άρης...
ήρθε στην αυλή μας, για μιλήσουμε για όλα εκείνα
που τον κάνουν να αισθάνεται ψύχραιμος σε καθετί που έρχεται να του αλλοιώσει
τον τρόπο σκέψης…
Τι
σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Πολλά! Πιο πολύ απ’ όλα
όμως η μαμά μου που δεν είναι πια εδώ.
Ο
αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών ποιος ήταν;
Ο Χάνσελ απ’ το «Χάνσελ
και Γκρέτελ», γιατί ήθελα κι εγώ να ζήσω μια τόσο συναρπαστική περιπέτεια. Από
τα κόμικς αγαπούσα (και αγαπώ) πολύ τον Ντόναλντ Ντακ και θεωρώ πως είναι
παράδειγμα προς μίμηση. Κάθε φορά είναι τόσο άτυχος, αλλά ποτέ δεν το βάζει
κάτω: συνεχίζει και επιμένει να προσπαθεί.
Θα
συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;
Συνήθως ξεχνάω αυτά που
με έχουν πικράνει. Θα τα συγχωρούσα κι ευχαρίστως αν το άτομο μου το ζητούσε.
Ποιο
θεωρείτε ως θείο δώρο στον χαρακτήρα σας;
Τίποτα. Αν πρέπει να πω
κάτι καλό που έχω, είναι πως είμαι γρήγορος στο γράψιμο.
Ποιο
είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Η κωλυσιεργία! Ξεκινάω
να γράψω κάτι και μετά χάνομαι στους λαβυρίνθους του ίντερνετ. Ξαφνικά όλα μου
φαίνονται χίλιες φορές πιο ενδιαφέροντα από οποιαδήποτε δουλειά που πρέπει να
κάνω τότε…
Αν
η μοίρα σάς γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Θα της έγραφα ένα
παραμύθι και θα την έκανα καταπληκτική ηρωίδα.
Πώς
εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Με λόγια και με
αγκαλιές.
Η
αισιοδοξία υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Υπάρχει. Δεν ξέρω αν
είμαι τέρμα αισιόδοξος, πάντως είμαι σίγουρα ψύχραιμος.
Με
τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Ζω στη Χαλκιδική με
καλή παρέα, πηγαίνω βόλτες, ταΐζω γατάκια, γράφω άρθρα για τα Μικροπράγματα και
σκέφτομαι τι υπόθεση θα έχει η επόμενη περιπέτεια των Αόρατων Ρεπόρτερ.
Τι
δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχής σας;
Τις αναμνήσεις μου.
Ποια
είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Το «Όνειρο του Σκύλου»
του Άγγελου Φραντζή. Ονειρική και μυστηριώδης.
Ποιο
είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Δεν έχω γούρι, αλλά εκ
των πραγμάτων το αγαπημένο μου αντικείμενο είναι το κινητό μου.
Ποια
είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
Όλα καλά.
Πώς
φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Όλα θα γίνουν
ηλεκτρονικά και διαδραστικά, γιατί αυτό θα είναι φτηνότερο. Μακάρι όμως να
υπάρξουν έντυπα μέσα που θα συνεχίσουν με ψυχραιμία να καταγράφουν τον κόσμο
γύρω τους.
Η
εξουσία, πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις
στηρίξει;
Νομίζω ότι δυστυχώς τις
αγνοεί, επειδή δεν φέρνουν ψήφους.
Αν
σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Τον αντικαπνιστικό!
Τι
φοβάστε περισσότερο από τους ανθρώπους;
Το πώς ξεφεύγουν όταν
κρύβονται πίσω απ’ την ανωνυμία.
Αν
μια κακιά μάγισσα σας έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Σίγουρα γάτα, για να
κάνω παρέα με τις γάτες μου και να καταλαβαινόμαστε περισσότερο.
Πιστεύετε
στα όνειρα;
Πολύ. Και πιστεύω πως
μπορούμε να τα ελέγχουμε – και μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Αν
σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να μη βιαστεί να
μεγαλώσει.
Ο Άρης Δημοκίδης
γεννήθηκε το 1978 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Μικρός πήγαινε στο ωδείο,
άκουγε ξένη μουσική, έβλεπε όλα τα παιδικά προγράμματα στην τηλεόραση, έγραφε
παιδικά παραμύθια και έφτιαχνε αυτοσχέδιες εφημερίδες.
Τα αγαπημένα του βιβλία
ήταν ο Μικρός Πρίγκιπας, ο Θησαυρός της Βαγίας και ο Μικρός Νικόλας. Αγαπημένος
του ήρωας ο Ντόναλντ Ντακ.
Όταν μεγάλωσε,
αποφάσισε να ασχοληθεί με το γράψιμο. Έγινε δημοσιογράφος επειδή του αρέσουν οι
αληθινές ιστορίες και η πραγματικότητα. Έγινε όμως και συγγραφέας, επειδή του
αρέσουν και τα παραμύθια και οι φανταστικές περιπέτειες.
Η καλύτερη δουλειά του
ήταν στο Μουσείο Παιδικής Τέχνης στο Λονδίνο· τον οδήγησε πίσω στην παιδική του
ηλικία, όταν έγραφε παραμύθια και τα χάριζε σε φίλους. Τότε ήταν που άρχισε να
παρουσιάζει συμπτώματα παλιμπαιδισμού κι αποφάσισε να γράψει παιδικά βιβλία.
Υπήρξε για χρόνια
διευθυντής του site LIFO.gr, και τώρα έφτιαξε και το δικό του site
ΜΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ LIFO, που είναι γεμάτο με αστεία και σοβαρά πράγματα.
Συνήθως γράφει γι’ αυτά
που του αρέσουν και τον ενθουσιάζουν, τα οποία για κάποιον περίεργο λόγο είναι
πολύ περισσότερα απ’ αυτά που τον εκνευρίζουν.
Θα ήθελε να πετάει και
να γίνεται αόρατος, όμως πιο πολύ θα ήθελε να μπορούσε να μπαίνει μέσα στις
ιστορίες των βιβλίων του και να ζει στ’ αλήθεια διασκεδαστικές περιπέτειες μαζί
με τους ήρωές του.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
