«Όλοι έχουν δικαίωμα
στην ευτυχία και πάντα...
υπάρχει για τον καθένα ο χώρος που θα τον αγκαλιάσει και
θα τον αναδείξει…», μας είπε μεταξύ άλλων η Σοφία Δημοπούλου αποδεχόμενη την
πρόσκλησή μας να έρθει στην «αυλή» μας…
Τι
σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Η ξεγνοιασιά. Αυτή η
εμπιστοσύνη στην παντοδύναμη γνώση των μεγάλων που ήξεραν να τα διευθετούν όλα.
Τότε που η μόνη μου έγνοια ήταν τα μαθήματα του σχολείου και οι διακοπές
φάνταζαν λυτρωτικές. Αυτό ακριβώς μου έχει λείψει. Η ελαφρότητα που σου παρέχει
η διαπίστωση πως κάποιος άλλος έχει την ευθύνη.
Ο
αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Η Τοσοδούλα από το
γνωστό παραμύθι του Άντερσεν. Με γοήτευε το γεγονός πως ένα τόσο δα μικρό
πλάσμα, που η τύχη του είχε δώσει κάτι μειονεκτικό – το μικρό της μέγεθος-
βρήκε το χώρο που της άρμοζε, ώστε να λάμψει εκεί και να γίνει ευτυχισμένη.
Τελικά όλοι έχουν δικαίωμα στην ευτυχία και πάντα υπάρχει για τον καθένα ο
χώρος που θα τον αγκαλιάσει και θα τον αναδείξει.
Ο
κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Κατά μία έννοια, ναι.
Ασφαλώς και υπάρχουν ήρωες που φέρουν αρκετά από τα δικά μου ψυχικά γνωρίσματα,
οι περισσότεροι όμως προκύπτουν από την παρατήρηση ανθρώπινων συμπεριφορών.
Όλοι όμως, κι αυτό είναι αναπόφευκτο, ανάλογα με το προεξέχον χαρακτηριστικό
τους, αποδίδουν τη δική μου οπτική για τα πράγματα.
Ποιο
θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Την επιμονή μου και την
αφοσίωση μου σε ό,τι θεωρώ σημαντικό. Είτε αυτό είναι άνθρωπος, είτε είναι
ιδέα.
Ποιο
είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Η σπατάλη. Και στα
συναισθήματα. Το άνευ όρων δόσιμο με αφήνει εκτεθειμένη και πολλές φορές
πληγωμένη.
Την
μοίρα, την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;
Δεν πιστεύω στη μοίρα,
στην Ειμαρμένη. Η δική μας βούληση μπορεί να αλλάξει ή να περιορίσει το τυχαίο
και να καθορίσει το μέλλον μας. Δεν είναι όμως, πιστεύω, εντελώς ελεύθερη η
βούλησή μας, αφού καθορίζεται από τα γονίδιά μας και περιορίζεται από τους συμπαντικούς
νόμους της φύσης. Το ζητούμενο για τον άνθρωπο είναι να ισορροπεί το τυχαίο με
την δυνατότητα που του δίνει η φύση να ελέγξει τη ζωή του. Έτσι μπορεί να
καθορίσει ο ίδιος με κάποιον τρόπο τη «Μοίρα» του.
Πως
εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Με φροντίδα, με αγκαλιά
, με στήριξη και αποδοχή.
Η
αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Είμαι αισιόδοξη εκ
φύσεως. Πιστεύω και προσδοκώ το καλύτερο, προετοιμάζοντας τον εαυτό μου και για
το χειρότερο, ξορκίζοντάς το.
Με
τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Έχω ήδη ξεκινήσει να
δουλεύω πάνω σε ένα καινούργιο βιβλίο, ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Για την ώρα
ερευνώ τα ιστορικά στοιχεία που χρειάζονται για να αποδοθεί σωστά η εποχή, που
είναι το τέλος του 19ου αιώνα.
Ποια
είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος
στη ζωή σας;
Η «Κάλπικη Λίρα». Η
σκηνή όπου ο Ορέστης Μακρής εξαργυρώνει την κάλπικη λίρα της μικρής πελάτισσας
και μετά της δίνει όλα τα ψώνια για να τα πάει στη μητέρα της, με συγκινεί κάθε
φορά που τη βλέπω.
Ποιο
είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Ένα βραχιόλι από λάπις
λάζουλι που μου χάρισαν και μου θυμίζει το πρώτο μου βιβλίο «Λάπις λάζουλι, η
πέτρα που λείπει». Το φοράω πάντα.
Ποια
είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
«Κανείς δεν ανεβαίνει
στην πλάτη σου, αν δεν σκύψεις». Αυτό, για να πάψω πολλές φορές να
παραπονιέμαι.
Η
εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις
στηρίξει;
«Μέγιστος εχθρός των
εξουσιών ο πολιτισμός» είπε ο Αριστοτέλης. Οι τέχνες είναι μια από τις πιο
σημαντικές συνιστώσες του πολιτισμού. Τροφοδοτούν και ενδυναμώνουν τις
ανθρώπινες ικανότητες και αξίες και διαμορφώνουν ενεργούς πολίτες με σεβασμό
στα δικαιώματα του ανθρώπου και στις θεμελιώδεις ελευθερίες. Γι’ αυτό και οι
εξουσίες τις πιο πολλές φορές προσπαθούν να φιμώσουν την τέχνη, για να
περιορίσουν την αφυπνιστική της ικανότητα. Από φόβο βέβαια, αφού η τέχνη
αντιπροσωπεύει την ελεύθερη σκέψη.
Ποιος
πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δυσκολεύεται να αγκαλιάσει το βιβλίο;
Στην εποχή μας
μεγαλύτερη δύναμη έχει η ταχύτητα και η εικόνα. Πρέπει κάποιος να έχει
εκπαιδευτεί από τα μικρά του χρόνια- το σχολείο και η οικογένεια έχουν μεγάλη
ευθύνη σ’ αυτό- για να μπορέσει να αναγνωρίσει τη γοητεία της ανάγνωσης ενός
βιβλίου.
Αν
σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Θα έκανα υποχρεωτικό το
μάθημα της λογοτεχνίας στο σχολείο, όχι όμως με την παραδοσιακή στεγνή ανάλυση
κειμένων, αλλά με έναν πιο ελεύθερο και κριτικό τρόπο, ώστε να την αγαπήσουν οι
μαθητές. Αυτό βέβαια προϋποθέτει και εμπνευσμένους δασκάλους και άρα θα
προσπαθούσα να εντοπίσω τους πιο δημιουργικούς.
Αν
μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Μπορεί να ήταν και καλή
μάγισσα. Άλογο θα ήθελα να με έκανε, άγριο όμως και ελεύθερο.
Πιστεύετε
στα όνειρα;
Πιστεύω στα όνειρα που
φτιάχνουμε οι ίδιοι ξύπνιοι. Τα άλλα, τα ενύπνια, τα παρακολουθώ με ενδιαφέρον,
γιατί δείχνουν πράγματα για την δική μου ψυχοσύνθεση, αλλά δεν τους αφήνω
περιθώρια να με επηρεάζουν.
Αν
σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να αγαπά τη ζωή, γιατί
είναι το πιο μεγάλο δώρο που μας δόθηκε και να μην το βάζει κάτω ποτέ.
Η Σοφία Δημοπούλου
γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα.
Σπούδασε στο Εθνικό
Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών και έκανε μεταπτυχιακές
σπουδές στον περιβαλλοντικό σχεδιασμό πόλεων και κτιρίων.
Εργάστηκε ως μηχανικός
στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα και ασκεί το επάγγελμά της ως σήμερα.
Παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή και την ποίηση και παραδίδει μαθήματα
δημιουργικής γραφής, έχοντας ολοκληρώσει το πρόγραμμα «Δημιουργική ανάγνωση και
γραφή της πεζογραφίας» του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έχει γράψει τα
μυθιστορήματα:
* Lapis lazuli, η πέτρα
που λείπει, (2012), εκδόσεις Ιωλκός.
* Άλμα θα πει ψυχή, (2013),
εκδόσεις Ωκεανός.
* Σε σωστή ώρα
νυχτώνει, (2014), Εκδόσεις Μεταίχμιο.
* Η ζωή απέναντι,
(2016), Εκδόσεις Μεταίχμιο.
* Πώς υφαίνεται ο
χρόνος, (2019), Εκδόσεις Ψυχογιός.
Διηγήματά της έχουν
κατά καιρούς συμπεριληφθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, σε ηλεκτρονικά περιοδικά
(themachine.gr, fractal.gr, diastixo.gr) και σε εφημερίδες.
Διηγήματα και ποιήματά
της υπάρχουν και στον ιστότοπό της www.sophiadimopoulou.gr.
Επικοινωνία με τη
συγγραφέα:
dimso@otenet.gr www.sophiadimopoulou.gr
(Για
τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
