Κάποτε
που ήταν χειμώνας και είχε βρέξει, τα μυρμήγκια...
στέγνωναν το σιτάρι τους που
βράχηκε. Ένας τζίτζικας που πεινούσε τους ζήτησε να φάει και τα μυρμήγκια τον
ρώτησαν: «Γιατί το καλοκαίρι τραγουδούσες και δεν μάζευες τρόφιμα να έχεις τον
χειμώνα;».
Και
εκείνος : «Δεν είχα καιρό, τραγουδούσα αρμονικά». Εκείνα γέλασαν και απάντησαν:
«Αφού το καλοκαίρι χάζευες τώρα χοροπήδα».
Ο
μύθος μας διδάσκει πως πουθενά δεν πρέπει να είμαστε αμελείς. Γιατί κάποτε θα
κινδυνέψουμε.
