Είναι συγκινητικό να ανακαλύπτεις ανάμεσα στα τόσα blog και ιστοσελίδες, μόνο από μια φωτογραφία…
το χωρίο σου,
την ιδιαίτερή σου πατρίδα, εκεί που έκανες τα πρώτα σου βήματα, εκεί που
έπαιζες ανέμελα και που τώρα η κάθε επίσκεψη εκεί, σου θυμίζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
Έτσι με αυτή τη φωτογραφία,
γύρισα 40 χρόνια πίσω, εκεί στην πέτρινη βρύση δεξιά, που δεν φαίνεται, όπου
έπινα νερό για να ξεδιψάσω μετά το κυνηγητό και το κρυφτό με τα παιδιά της γειτονιάς,
με πρώτη και καλύτερή την ξαδέρφη μου τα Θοδώρα.
Εκεί που η αγαπημένη μας γιαγιά
η Θανάσω μας φώναζε για να φάμε ένα κομμάτι ψωμί με τυρί και ντομάτα…
Και όπως πολύ σωστά έχουν επισημάνει τα
πατριωτάκια μου με τη ρήση του Πλάτωνα, "Δεν είναι το μέγεθος των πράξεών
μας που έχει σημασία, αλλά η ποσότητα της αγάπης που βάζουμε σε αυτές"
