Είναι η σχολική χρονιά 1962-63, στο
δημοτικό σχολείο της Σωχώρας, στο Ρέθυμνο και η Δ' τάξη είναι πολυπληθής. Η
πολιτική κατάσταση μετά...
Τη χλεύη του δασκάλου εισέπραττε και η
μαθήτρια, τότε, Μαρία Κουτσουράκη, σήμερα συνταξιούχος υπάλληλος της
αγροτοένωσης Ρεθύμνου.
Τα λόγια του δασκάλου της Αντώνη
Πελεκανάκη, στρατιώτη στο αλβανικό μέτωπο στον πόλεμο με τους Ιταλούς, μένουν
βαθιά στη θύμησή της. Όταν, λοιπόν, την καλούσε να πει μάθημα ή να γράψει στον
πίνακα, έλεγε στους υπόλοιπους συμμαθητές της: «Τη βλέπετε αυτή! Ο
μπαμπάς της είναι κομμουνιστής και οδηγεί ποδήλατο και να μην την κάνετε παρέα».
Με τα ίδια λόγια απευθύνονταν στους μαθητές και για την Ιουλία Χριστοφοράκη,
κόρη του γιατρού Μιχάλη Χριστοφοράκη, που ήταν από τους πρωτοστάτες του ΕΑΜικού
αντιστασιακού κινήματος κατά των Γερμανών κατακτητών στο νομό Ρεθύμνου…
Η Μαρία Κουτσουράκη, στην εικόνα καθήμενη
μπροστά από το δάσκαλο, παρά την καθημερινή προσβλητική στάση του δασκάλου της,
δεν έχανε το χαμόγελό της. Και αργότερα, στη διάρκεια της δικτατορίας, ως
μαθήτρια του γυμνασίου αρνήθηκε να συμμετάσχει στην παρέλαση της τοπικής εορτής
του Αρκαδίου και οι καθηγητές της την τιμώρησαν με τριήμερη αποβολή από τα
μαθήματα, μοναδική αποβολή που της επιβλήθηκε ως μαθήτρια.
Παρότι έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας
από τότε, έχει ακόμη ζωντανές τις μνήμες από τη συμπεριφορά του
εκπαιδευτικού: «Μας μιλούσε συνέχεια για το Τεπελένι και για τον
πόλεμο στην Αλβανία που είχε πολεμήσει. Μας υποχρέωνε κάθε πρωί να πλενόμαστε
με παγωμένο νερό και στην τάξη μύριζε το κεφάλι του κάθε μαθητή αν ήταν καθαρό.
Το ξύλο στους μαθητές, ιδιαίτερα σε αυτούς που δεν συμπαθούσε, ήταν άφθονο. Οι
γονείς μου γι αυτό με πήραν και συνέχισα σε άλλο σχολείο. Μιλάμε για φασιστική
συμπεριφορά και για ένα άνθρωπο που ήταν αντικομμουνιστής σε ακραία μορφή…» …(Madeincreta)
Ελεύθερο ρεπορτάζ
