Τετάρτη 15 Ιουλίου 2020

Κουβέντα στην «αυλή», με τον συγγραφέα… Βασίλη Λούκα



Η ανάγκη του και η επιθυμία του να βρει τα...
περισσότερα κρυμμένα μυστικά πίσω από τις περίεργες συμπτώσεις, οδήγησε τον καλεσμένο μας να γράψει ένα βιβλίο που δεν υπάρχει περίπτωση ν’ αφήσει αδιάφορο κανέναν αναγνώστη.  Βασίλης Λούκας λοιπόν και πραγματικά θα εντυπωσιαστείτε απ' όσα μας είπε...

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών;
«Μου έχει λείψει η γειτονιά μου εκεί στο τέρμα Πατησίων και στην Κυπριάδου. Όποτε βρίσκω ευκαιρία πηγαίνω και βλέπω εικόνες από την εφηβεία μου και θυμάμαι όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα που έχουν φύγει. Όσο για τα παραμύθια όχι δεν είχα κάποιον ήρωα. Στα περιοδικά των μαθητικών χρόνων μου όμως ναι. Είχα. Ο Μπλέκ πάνω από όλους παράλληλα βέβαια με τις φιγούρες από όλα εκείνα τα κόμικς που αγόραζα και διάβαζα μανιωδώς όπως ο Λούκυ Λούκ, ο Τεν Τεν, ο Ταρζάν και κάποιες φορές ο Μικρός Ήρωας».

Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;
«Δεν είναι μυστικά. Είναι εφηβικές αναμνήσεις και τεράστιες αγάπες που μεγάλωσαν και εξελίχτηκαν. Ένα μεγάλο μέρος των ηρώων αυτών που έγιναν κεφάλαια στα βιβλία μου συνδυάστηκε με τις δεκαετίες του 60 του 70 και του 80. Παρακολουθούσα την εξέλιξη τους στο χώρο, άλλους μπόρεσα και τους γνώρισα, κάποιους απλά τους θαύμαζα από μακριά, ενώ πολλά από τα πρόσωπα των ηρώων μου με είχαν απλά μαγέψει».

Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
«Η ανάγκη μου και η επιθυμία μου να βρω τα περισσότερα κρυμμένα μυστικά πίσω από τις περίεργες συμπτώσεις το παρασκήνιο και τις λεπτομέρειες που χαρακτηρίζουν τις απώλειες τους θανάτους και όλο το θρίλερ των χαμένων διασημοτήτων σε συνδυασμό πάντα με το γεγονός ότι ήθελα να εξερευνήσω όλες τις συνθήκες που χαρακτήρισαν τα ταξίδια των λαμπερών αυτών προσώπων της showbiz  στην αιωνιότητα». 

Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
«Μεγάλη ικανοποίηση. Απίστευτη χαρά που ένα ακόμη όνειρο μου έγινε πραγματικότητα γιατί το συγκεκριμένο βιβλίο το δούλεψα για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Το ξανάγραψα αρκετές φορές το διόρθωσα επίσης πολλές φορές και ήταν ένα ακόμη κίνητρο στην καθημερινότητα μου η υλοποίηση του».

Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνα με το βιβλίο;
«Είναι σε καλό επίπεδο αλλά θα μπορούσε να είναι καλύτερα. Ο Έλληνας διαβάζει. Όχι πολύ όμως. Δεν διαβάζουν βιβλία σχεδόν καθόλου οι μικρές ηλικίες. Εκεί οι προτεραιότητες έχουν περάσει στα social κυρίως αλλά σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι είναι ικανοποιητική η σχέση του Έλληνα με το βιβλίο. Το λυπηρό για μένα βέβαια είναι ότι πολλοί προτιμούν να μη διαβάζουν ένα βιβλίο σε φυσικό προϊόν και έχουν υιοθετήσει είτε την ηλεκτρονική ανάγνωση του είτε την ανάγνωση βιβλίων μέσα από τυπωμένα παράνομα φυσικά pdf». 

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
«Μεγαλώνοντας ως θείο δώρο διαπιστώνω ότι έχω την τεράστια υπομονή μου.  Μερικές φορές εκπλήσσομαι και εγώ ο ίδιος. Ειδικά όταν έχω να διαχειριστώ ταυτόχρονα πολλά όπως μια εκπομπή που ετοιμάζω ένα βιβλίο που γράφω ένα τηλεφώνημα που πρέπει να απαντήσω τα κορίτσια μου που μου ζητάνε τα πιο απίθανα πράγματα την ίδια στιγμή αλλά και άλλες καταστάσεις που ξεπερνούν τη συνηθισμένη φαντασία ενός συνηθισμένου ανθρώπου. Μερικές από αυτές θα περάσουν στο μυθιστόρημα που ετοιμάζω. Το βασικό ελάττωμα μου είναι ότι πιστεύω ακόμη τους ανθρώπους. Ειδικά όταν έχω κοιτάξει στα μάτια κάποια κυρία ή κάποιον που μου δείχνει αληθινός και τελικά τσαντίζομαι όταν διαπιστώνω ότι την πάτησα. Ευτυχώς όμως δεν μου συμβαίνει συχνά».

Την μοίρα μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;
«Αν δεν κυνηγήσουμε στόχους και πράγματα δεν υπάρχει εξέλιξη. Δεν μπορείς να κάθεσαι απαθής και να περιμένεις δώρα από τον ουρανό. Αυτά είναι μόνο στα μυθιστορήματα. Η μοίρα λοιπόν είναι κάτι ιδιαίτερο. Την οδηγείς εσύ με τις κατάλληλες ενέργειες στο επιθυμητό σημείο που θα σε κάνει να νιώσεις ότι πέτυχες κάποια από εκείνα που ήθελες. Με απλά λόγια ο αστικός μύθος ότι όλα είναι γραμμένα και δεν μπορείς να τα αλλάξεις είναι μια φούσκα που όταν σκάσει το μόνο που σου αφήνει είναι η απογοήτευση γιατί δεν προσπάθησες να πετύχεις».

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
«Σαφέστατα. Αν και συνήθως ξεκινάω ανάποδα. Βλέπω πρώτα το αρνητικό για να φτάσω στο επιθυμητό θετικό. Χωρίς αισιοδοξία ότι μπορεί να βάλεις γκολ στο 93 και να πάρεις το παιχνίδι καλύτερα να μην αγωνίζεσαι».

Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
«Πάρα πολύ πρωινό ξύπνημα λόγω της εκπομπής μου στο Κόσμος 93,6 που είναι από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή από τις 6 μέχρι τις 8 το πρωϊ. Μετά τρέξιμο για να προλάβω όλα αυτά που θέλω να υλοποιήσω μέσα στη μέρα όπως προετοιμασία της εκπομπής, να γράψω για το περιοδικό Τηλέραμα, να οργανώσω το χρόνο μου τα αρχεία μου, να ακούσω μουσική, να στείλω κάποια κομμάτια μου σε site όπου αρθρογραφώ, να κάνω επαγγελματικές κουβέντες με κάποιο γρήγορο καφέ, και σαφώς φουλ απασχόληση με τις δυο κόρες μου. Λίγο αγγλικό ποδόσφαιρο κάποιες μέρες και ύπνος δυστυχώς αργά. Αυτό είναι το μενού. Κάποια σαββατοκύριακα είμαι κάπως, το τονίζω αυτό, πιο χαλαρός και πάντα βάζω στόχο να κοιμηθώ παραπάνω και να περάσω καλές στιγμές με φίλες και φίλους συνήθως στα σπίτια μας».
  
Έχετε κάποιο «γούρι»;
«Όχι. Καθόλου. Όταν προλαβαίνω να κάνω προπόνηση σε πολεμικές τέχνες με τις οποίες ασχολούμαι από πιτσιρικάς απλά τηρώ μηχανικά κάποιες κινήσεις για να μου πάνε όλα καλά. Αν αυτό θεωρείται γούρι… Θα σας πω κάτι αστείο. Θυμάμαι παλαιότερα που έβλεπα ευρωπαϊκά παιχνίδια του Παναθηναϊκού στο ποδόσφαιρο. Πήγαινα με φίλους στα δημοσιογραφικά στο ΟΑΚΑ και τους παρατηρούσαν που έκαναν μηχανικές κινήσεις, όπως σταυρούς, άλλαζαν θέσεις, φόραγαν ίδια ρούχα,  για να μη χαθεί το υποτιθέμενο γούρι. Κάποτε έπιανε και ήταν ευτυχείς κι άλλες φορές ήταν σκέτη απογοήτευση. Γελούσα. Δεν το υιοθέτησα ποτέ στη ζωή μου. Όσο για το κυνήγι της αποκλειστικότητας στις συνεντεύξεις με ξένους σταρ που με χαρακτηρίζει από τα πρώτα δημοσιογραφικά μου χρόνια εκεί ειδικά όχι γούρια δεν χωράνε ούτε και φυλαχτά. Το μόνο που απαιτείται είναι μεθοδικότητα και καλή οργάνωση για να μπορέσεις να κάνεις το στόχο σου εφικτό».

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
«Από πλήρη αδιαφορία. Ξεκάθαρα. Ελάχιστοι εκπρόσωποι της όποιας εξουσίας δίνουν τη δέουσα προσοχή στις τέχνες. Η εξουσία νοιάζεται για το περιτύλιγμα και όχι για την τέχνη. Πάντα. Μικρό παράδειγμα. Αμιγώς μουσική εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση, είτε δημόσια είτε ιδιωτική έχει να υπάρξει από το 2005. Εκπομπές για το βιβλίο είναι κάτι σαν άγνωστες λέξεις. Να μην επεκταθώ λοιπόν περισσότερο γιατί θα σας φάω πολύ χώρο. Μη ξεχνάμε ότι στις μέρες μας κυριαρχεί η ημιμάθεια παράλληλα βέβαια με το σπορ της αμάθειας και της πλήρους απαξίωσης κάθε έννοιας που σχετίζεται με την τέχνη».

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
«Επιστημονική φαντασία μου θυμίζει αυτό. Μακάρι να μπορούσαν να εφαρμοστούν λίγοι από τους βασικούς νόμους που αφορούν στη σωστή συμπεριφορά στην καθημερινότητα μας στο δρόμο στα μέσα μεταφοράς αλλά και εκείνοι που αφορούν στο σεβασμό των παιδιών και των μεγάλων σε ηλικία ατόμων. Θα ήμουν ευτυχής».

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
«Αυτό που λέω συχνά στις κόρες μου. Να ζουν στο εκατό τοις εκατό τις στιγμές μέχρι την ενηλικίωση και να απολαμβάνουν το σήμερα».



Βασίλης Λούκας, ένα σύντομο βιογραφικό…
Πτυχίο Νομικής, Αγγλικά, Γαλλικά, συντάκτης – αρχισυντάκτης (περιοδικά ΕΝΑ, Τηλέραμα, Exclusive, Επίκαιρα κ.α.), διευθυντής προγράμματος –υπεύθυνος ξένου ρεπερτορίου – παραγωγός – παρουσιαστής ραδιοφωνικών εκπομπών (Κοσμος 93,6 – Sky 100,4 – Flash – ΕΡΑ – Seven X), d.j, ανταποκριτής ξένων περιοδικών (Music & Media, Billboard), παρουσίαση – παραγωγή – σκηνοθετική επιμέλεια τηλεοπτικών εκπομπών (Starclub, ΕΡΤ, Αντ1, Κανάλι 5, Seven), συλλογή δίσκων και cd, συλλογή αποκλειστικών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών μηνυμάτων – id’s αστέρων της διεθνούς showbiz, συγγραφέας Eightila – Απόπειρα Α έκδοση – Λιβάνης Β έκδοση, H Χρυσή Πλατίνα – Λιβάνης Α έκδοση, Showbiz Thriller – Εκδόσεις Φίλντισι.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)