Υποπτευόταν
ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Αυτός...
ο απρόσμενος, ο άτακτος πόνος που τού
‘καιγε τα σωθικά δεν μπορούσε να ‘ναι τυχαίος. Μόλις τρεις μήνες πριν πήρε
μέρος στο μεγάλο μαραθώνιο… Τι ειρωνεία, και τώρα να πνίγεται από δύσπνοια!
Μισή
ώρα ακόμη και θα μάθαινε. Του είπαν να είναι καρτερικός και αισιόδοξος. Είχε
άγχος; Ναι είχε πολύ… Τ’ αποτελέσματα θα έδειχναν αν θα συνέχιζε το «κανονικό»
πρόγραμμα ζωής που είχε και αύριο ή αν θα αναγκαζόταν να υποστεί την πλήρη και
άνευ όρων παράδοση. Το σβήσιμο κάθε φωτεινού ονείρου… Την εγκατάλειψη κάθε
ανειλημμένου σχεδίου…
Παρήγγειλε
το καφεδάκι του. Το ζήτησε μερακλίδικο αλλά, πρωτοφανές γι’ αυτόν που λάτρευε
τη ζάχαρη, «σκέτο». Ρουφούσε αργά, γουλιά γουλιά και ένιωθε την άβυσσο να
πλησιάζει. Συγχρόνισε και τον χτύπο της καρδιάς του μ’ αυτόν των δεικτών του
ρολογιού απέναντι. Μα πως κινείται έτσι αδιάφορα και νωχελικά αυτός ο μεγάλος
μαύρος δείκτης. Άραγε θα κινείται και αύριο έστω και μ’ αυτόν το ρυθμό ή θα
έμεναν και οι δυο τους από μπαταρία;
Έβγαλε
μια κραυγή αγωνίας και βγήκε τρέχοντας απ’ το νοσοκομείο… Δεν άντεχε να
περιμένει το μοιραίο… Αν είχε κάποιες ευτυχισμένες στιγμές ζωής ακόμη
προτιμούσε να τις ζήσει μέχρι το τέλος… ας γινόταν ότι ήταν να γίνει!
Με την υπογραφή του συγγραφέα Ιωάννη Κασσή
