Η Γιάννα έχει χρόνια να εμφανιστεί, οι κάτοικοι δεν την ξεχνούν!

Της Κατερίνας Παντινάκη

«Όταν ήμουν μικρή ήθελα να παντρευτώ ένα βασιλόπουλο. Είχα πάντα υψηλούς στόχους» - είχε πει, χωρίς περιστροφές, η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, το 1999, όταν βρέθηκε...

στο Ηράκλειο και μίλησε στους μαθητές των 3^ου Γυμνασίου και Λυκείου, μετά από μια μεγάλη δωρεά βιβλίων που έκανε στο 3^οΛύκειο Ηρακλείου. Η επιλογή δεν ήταν τυχαία αφού επρόκειτο για το σχολείο που στέγασε το (γκρεμισμένο σήμερα) Α΄Λύκειο Θηλέων από  το οποίο αποφοίτησε η «Σιδηρά Κυρία».
Στις σχολικές φωτογραφίες της δεκαετίας του ‘70, η νεαρά, τότε, Γιάννα βρίσκεται πάντα στο κέντρο, χαμογελώντας διάπλατα και προσελκύοντας το βλέμμα. Η φιλοδοξία ως στοιχείο της προσωπικότητάς της, όπως το αποκάλυψε στους μαθητές, ήταν, άλλωστε, αυτό που τη χαρακτήριζε πάντα.

Η τύχη (;) και οι επιλογές την έφεραν τελικά μπροστά σε - όχι ένα αλλά, διαδοχικά, δύο - βασιλόπουλα, που την πήραν μακριά για να ζήσουν … αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Μόνο που η Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, ως άλλη πριγκίπισσα του παραμυθιού, φαίνεται πως βρίσκεται πια πολύ μακριά από εκεί όπου έκανε τα πρώτα της βήματα, την Έμπαρο Βιάννου.

Η μητέρα της επισκέπτεται πολύ τακτικά το χωριό, συχνά και η αδερφή της, ακόμη και τα παιδιά της κάνουν «περάσματα», εκείνη όμως …

«Ερχόταν τακτικά όταν ήταν στο Γυμνάσιο. Έχει κάμποσα χρόνια να έρθει η ίδια, έρχεται όμως πολύ συχνά η μητέρα της, η Μαρίκα» - λέει ο ιδιοκτήτης ενός από τα καφενεία στην πλατεία της Εμπάρου, Δημήτρης Ρολάκης.

«Τελευταία φορά είχε έρθει όταν είχε πεθάνει η θεία της. Πάνε χρόνια από τότε – σίγουρα πάνω από 5, μπορεί και 10» - λέει ο πρόεδρος της κοινότητας, Γιώργος Περογιαννάκης.

Πέρυσι στο καφενείο του κυρ Μίμη ήρθε ο ένας από τους γιους της με εντυπωσιακή συνοδό. Κάθισαν, ήπιαν τον καφέ τους «σαν να’ταν του χωριού» - λέει ο κ.Δημήτρης.

Από το χωριό έχει περάσει και η Καρολίνα, η κόρη της Γιάννας Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη από τον πρώτο της γάμο. Την τελευταία φορά που ήρθε, μάλιστα, παρέα με μια φίλη της, ζήτησε από τον καφετζή ... αυτό που συνήθιζε να παραγγέλνει όταν ήταν παιδάκι: υποβρύχιο!

Ίδια ήταν η παραγγελία και της μητέρας της, όταν σαν παιδί επισκεπτόταν με τους γονείς της το καφενείο της κυρίας Κατίνας Αναγνωστάκη. 70 χρόνια στο ίδιο «πόστο» η κυρία Κατίνα θυμάται τη «Σιδηρά Κυρία» όταν ήταν απλώς «η κόρη του Φρίξου». «Έφερναν εδώ τα κορίτσια (τη Γιάννα και την Ελένη) και έτρωγαν βανίλιες. Μετά έπαιζαν στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου» - λέει η 84χρονη, σήμερα, κυρία Κατίνα, αναπολώντας τα τέλη της

δεκαετίας του ’50, όταν η Γιάννα, σε νηπιακή ηλικία έτρεχε και έπαιζε στην πλατεία του χωριού αλλά και στον περίβολο της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, κοντά στο πατρικό σπίτι της οικογένειας Δασκαλάκη.

Και αργότερα, όμως, όταν πια ξεκίνησε το σχολείο, στο Ηράκλειο, τα καλοκαίρια επισκέπτονταν οικογενειακώς την Έμπαρο, για να δουν και μια αγαπημένη θεία των κοριτσιών, «την ξακουστή για την καλοσύνη της Ιωάννα Δασκαλάκη» - λέει η 84χρονη καφεπώλισσα.

Κρυφογελάει η ηλικιωμένη γυναίκα, καθώς θυμάται και τον παππού της Γιάννας, «το Φαζάκη, τον πατέρα του Φρίξου που έλεγε ένα σωρό ιστορίες!». Είχε περάσει κάποια χρόνια στην Αμερική και κάθε φορά που επέστρεφε στο χωριό διηγούνταν τα επιτεύγματα της τεχνολογίας που είχε γνωρίσει από κοντά:

«Κάποτε θα βλέπετε εδώ τους ανθρώπους που είναι στην Αμερική»- έλεγε. «Θα δείτε το νερό να πηγαίνει στο ανεβόλεμα (στην ανηφόρα)» - έλεγε, περιγράφοντας κάτι αδιανόητο για την εποχή και εισπράττοντας, αναπόφευκτα, την αμφιβολία και συχνότερα τα πειράγματα των χωριανών.

Τη Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, θυμάται ο συνταξιούχος δάσκαλος Γιώργος Φραγκάκης, από το διπλανό χωριό Ξενιάκο, που τη δεκαετία του ’70 επισκεπτόταν τη περιοχή μαζί με την αδερφή της, Ελένη, κι έπιαναν … τους αγρούς! «Έκαναν πεζοπορία στο χωριό, αλλά … και τροχάδην!» - λέει ο δάσκαλος και προσθέτει ο πρόεδρος: «Οι νεαροί ήτανε ξεκουζουλαμένοι εκείνη την εποχή!».

Και πώς να μην είναι άλλωστε, αφού επρόκειτο για δύο, κατά γενική ομολογία, ευπαρουσίαστα κορίτσια, με τα θέλγητρά τους να μην αφήνουν κανένα ασυγκίνητο. Στις σχολικές φωτογραφίες μπορεί, άλλωστε, να διακρίνει κανείς … του λόγου το αληθές!

Πορτοκάλια κι αυγά από την Έμπαρο τρώει η Γιάννα

Έστω κι αν η κόρη προτιμάει… τη Μύκονο και το Ιόνιο για τις διακοπές της, η μητέρα της δίνει το «παρών» τακτικά στην Έμπαρο, όπου καταφθάνει με το αυτοκίνητο που οδηγεί η ίδια.«Έχει περιβόλι, ασχολείται με τις καλλιέργειες και στέλνει και δέματα στην κόρη της! Πορτοκάλια και αυγά, η Γιάννα τρώει από εδώ» - λέει ο πρόεδρος της κοινότητας.

Το σπίτι στη «μεσοχωριά» συντηρείται σε καλή κατάσταση, ενώ για το διάστημα που δε θα βρίσκεται κάποιος στο σπίτι, μια γυναίκα από το χωριό αναλαμβάνει να το φροντίζει και να ποτίζει τα αμέτρητα φυτά. Στο κουδούνι του σπιτιού διακρίνεται το όνομα της οικογένειας, διακριτικό, αλλά επιβλητικό, χάρη στο εκτόπισμα που του έχει προσδώσει η Γιάννα.

Παρούσα … μέσω των κουφωμάτων!

Ως την Έμπαρο φαίνεται ότι δεν έχουν φτάσει οι …Ολυμπιακών διαστάσεων σπατάλες του 2004, ούτε όσα η ίδια η Γιάννα γράφει στο βιβλίο της και τα οποία προκάλεσαν ποικίλα σχόλια. Στα μάτια των κατοίκων της περιοχής η Γιάννα φαντάζει θεόρατη, σαν να μην είναι πια «Δασκαλάκη» αλλά σκέτο «Αγγελοπούλου» που με … ευρώ καλύπτει ανάγκες και «φουσκώνει» αγάπες.

«Βοηθάει… αλλάξαμε τα κουφώματα του σχολείου, έχει βοηθήσει στο ιατρείο και στην Εκκλησία» λέει ο κύριος Ρολάκης. «Ενίοτε βοηθάει και οικογένειες με κάποια χρήματα» - αναφέρει ο κ.Περογιαννάκης. Τώρα θέλουν να «ρίξουν» άσφαλτο σε ένα χωματόδρομο. Υπολογίζουν ότι η Γιάννα θα βοηθήσει κι αυτή τη φορά.

Πέρυσι, αφού η Βιάννος έγινε … κρανίου τόπος από τις μεγάλες πυρκαγιές, εξόπλισε το πυροσβεστικό κλιμάκιο της περιοχής.

Όπου το κράτος αδυνατεί … η Γιάννα έχει τη λύση! Πάντα, βέβαια, μέσω της κυρίας Μαρίκας, της μητέρας της, που δέχεται τα αιτήματα και μεταφέρει … αρμοδίως… (madeincreta)