Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Πρόταση βουλευτή, τα στρατόπεδα να γίνουν παιδικές χαρές!!!



Αυτή τη φορά κανείς δε χειροκρότησε. Όλοι τον κοιτούσαν άφωνοι και κάποιοι στο βάθος της αίθουσας έκαναν το σταυρό τους...


-          Είναι φυσικό να μένετε άφωνοι μ’ αυτά που λέω, αλλά όταν θα τα δείτε στην πράξη, θα καταλάβετε την αξία του προγράμματός μας… Οι συνταξιούχοι μετά από χρόνια θα δουν και πάλι λεφτά στην τσέπη τους και θα έχουν το δικαίωμα να πεθάνουν με αξιοπρέπεια. Τέλος στις γυναίκες των αγωνιστών της παρτίδας η προσβολή. Ούτε σεμέν, ούτε χαρτομάντιλα, ούτε πουλοβεράκια θα χρειάζεται να πουλάνε για να ζήσουν… Το κράτος θα είναι δίπλα τους. Και το καλάθι της νοικοκυράς θα ξαναγεμίσει με αγαθά. Οι αγρότες θα πουλάνε μόνοι τους τη σοδειά τους και με κούριερ θα στέλνουν τα ζαρζαβατικά τους σε όλους τους νομούς της χώρας… Ο αγρότης θα έχει πλέον όνομα και θα έχει και συνδρομητές. Με τη συνδρομή φιλοδοξούμε να καλύπτουμε τα έξοδα αποστολής της παραγγελίας… Λαϊκές αγορές θα υπάρχουν, αλλά θα λειτουργούν κάτω από άλλη βάση. Πάρε κόσμε. Οι παροχές θα είναι για σας και όχι για εμάς… Ο γιατρός θα γίνει φίλος σας και όχι το κινητό χρηματοκιβώτιο που είναι σήμερα. Το φακελάκι τέλος. Όποιος είναι να ζήσει, θα ζήσει. Γιατροί είναι και όχι θεοί. Θα σας φροντίζουν, θα σας συντηρούν, αλλά μέχρι εκεί. Εσείς οι ίδιοι πρέπει να φροντίζεται την υγεία σας. Το σώμα είναι δικό σας και όχι δικό τους. Σηκωθείτε από τον καναπέ, κουνήστε το μυαλό σας και ξυπνήστε. Η ζωή σας ανήκει, όπως και ο πολιτισμός αυτής της χώρας. Αυτό που σας ζητάμε είναι να βάλετε φρένο στην κατρακύλα. Βγείτε στους δρόμους με την ελληνική σημαία και διεκδικήστε όλα αυτά που σας πήραν… Βάλτε ένα τέλος στο ξεπούλημα. Γιατί αν δεν το κάνετε και αυτό, σε λίγο καιρό μας βλέπω όλους να γίνουμε οι γραφικοί γελωτοποιοί των ξένων. Ένα τουριστικό περίπτερο έχουμε γίνει. Ξυπνήστε. Σε λίγο ο στρατός θα αποτελεί παρελθόν και τα στρατόπεδα θα γίνουν παιδικές χαρές.
-           
Το χειροκρότημα ξαναγέμισε την αίθουσα, όπως και τα μουρμουρητά. Όλοι έδειχναν προβληματισμένοι από τη μια, αλλά από την άλλη κάτι είχε ξυπνήσει μέσα τους.
-          Η Ελλάδα σας ανήκει. Αφήστε τα παχιά λόγια στο περιθώριο και δώστε το χρίσμα σ’ αυτόν που θα σας πει, έστω και μια αλήθεια. Θωρακίστε τη χώρα μας αν θέλετε να ζούμε ελεύθεροι και υπερήφανοι. (παύση) Απ’ ότι θα καταλάβατε όλοι, ότι σας είπα στην αρχή του λόγου μου, ήταν ένα πολιτικό παιχνίδι. Ένα παραμύθι ικανό να καταστρέψει τα πάντα. Ρίχτε φόλα σ’ αυτούς που πρόδωσαν τα ιδανικά σας και κάντε μια νέα αρχή. Σας ευχαριστώ.

Ο κόσμος σηκώθηκε όρθιος και χειροκρότησε τον εκπρόσωπο του Φ.Ο.Λ.Α., που με μάτια βουρκωμένα κατέβηκε από το βήμα. Μερικοί τον πλησίασαν, τον αγκάλιασαν και τον φίλησαν.
-          Αυτή η χώρα μας ανήκει. Ήρθε η ώρα να σεβαστούμε τον πολιτισμό μας και τους προγόνους μας. Αυτούς που έδωσαν το αίμα τους για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι και υπερήφανοι. Ας πούμε ένα όχι στην προδοσία, όπως τότε κάποιοι άλλοι είπαν όχι στους κατακτητές. Όχι άλλο στο ζυγό της εκμετάλλευσης. Τέλος.
-           
Άφωνο με άφησε ο άτιμος από τη μια, αλλά από την άλλη μου έδωσε να καταλάβω ότι και τα αθώα παραμύθια καμία φορά είναι ικανά να μετατρέψουν μια συγκέντρωση σε λαϊκή εξέγερση και σηκωτό να βάλουν έναν «παραμυθά» από το παράθυρο στα έδρανα της Βουλής!

(απόσπασμα από το βιβλίο του Παύλου Ανδριά, «ΑΝΤΕ ΚΑΙ… ΣΑΣ ΠΙΣΤΕΨΑ» εκδόσεις ΙΑΜΒΟΣ)