Ούζο 12, αυτό είναι ούζο!!!

Η ιστορία του Ούζο 12 ξεκινάει το 1880 στην Κωνσταντινούπολη, όταν οι αδελφοί Καλογιάννη, στο μικρό, παραδοσιακό οινοπνευματοπωλείο που διατηρούσαν, απόσταξαν...

για πρώτη φορά το δικό τους ούζο. 

Εκείνη την εποχή το ούζο δεν πουλιόταν έτοιμο σε μπουκάλια, αλλά απευθείας από το βαρέλι.

Το απόσταγμα από το βαρέλι με το νούμερο "12" ήταν αυτό που συγκέντρωνε τις προτιμήσεις των μερακλήδων της εποχής, καθώς το απόσταγμα του ούζου που φυλασσόταν σε αυτό ξεχώριζε για την ποιότητα, τη γεύση και το φίνο άρωμά του.

Για την ιστορία: Η ελληνική λαϊκή μούσα έχει συμπεριλάβει και το ούζο στα θέματά της. Χαρακτηριστικό υπήρξε το σχετικό ομώνυμο παραδοσιακό τραγούδι, μεταγλωττισμένο ίσως από την τουρκική, όπου εν ονόματι του ούζου γίνεται λόγος, ούτε λίγο - ούτε πολύ, για όλα τα ανατολίτικα ορεκτικά που συνοδεύονται με ούζο και που οι στίχοι του σε ρυθμό τσιφτετελιού ή μπάλλου – ( αντικριστού), έχουν ως ακολούθως, με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι κάθε γύρος σερβιρίσματος περιέχει και ένα καραφάκι ούζο:

Αααα, για το ούζο μεζεδάκι παστουρμά – παστουρμά,

σαγανάκι κεφτεδάκι με κυμά / βάι - βάι, καραφάκι ούζο,

βάλε να τα πιούμε τώρα που γλεντούμε,

τον ντουνιά τον ψεύτη μια φορά τον ζούμε.

Άααα, το πιατάκι με σαλάτα, ταραμά - ταραμά,

σαλαμάκι, μορταδέλα, παστουρμά / βάι - βάι, καραφάκι ούζο,

βάλε να τα πιούμε τώρα που γλεντούμε,

τον ντουνιά τον ψεύτη μια φορά τον ζούμε.

Άααα, τελευταίο καραφάκι, με ντολμά - με ντολμά,

σουτζουκάκια με αυγά και παστουρμά / βάι - βάι, καραφάκι ούζο

βάλε να τα πιούμε τώρα που γλεντούμε,

τον ντουνιά τον ψεύτη μια φορά τον ζούμε.

Χαρακτηριστική επίσης αναφορά έκανε και ο Μ. Βιολάρης στο εύθυμο τραγούδι του "Τι Λωζάνη τι Κοζάνη", σε στίχους του Γ. Κακουλίδη και σύνθεση Γ. Κριμιζάκη:

"Δυο καφενεία, δυο σινεμά, / παστέλι, ούζο και παστουρμά

πολλά κορίτσια, λίγοι γαμπροί / και το βραδάκι κρύο βαρύ.

Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη ……"

Αξιοσημείωτη και θρυλική παλαιότερη αναφορά στο περίφημο ούζο του Τυρνάβου:

"Φέρτε μου ούζο του Τυρνάβου να καθίσω και να πιω...."

ή ακόμα οι στίχοι που αποτελούν την αποθέωση της κατανάλωσης ούζου και της εξ αυτού ακολουθούμενης κατάστασης:

"Ούζο όταν πιεις / γίνεσαι ευθύς

βασιλιάς δικτάτορας, / Θεός και κοσμοκράτορας.

Σαν το καλοπιείς / βρε θα ευφρανθείς

κι όλα πια στο κόσμο / ρόδινα θε να τα δεις".

(στιχ. Αιμ. Σαββίδη, με τη Χ. Αλεξίου)