Μια απολαυστική κουβέντα ήταν αυτή που κάναμε...
με τον
συγγραφέα, μουσικό & συνθέτη Πάνο
Βούλγαρη, καθώς δεν δίστασε να μας μιλήσει για όλα αυτά που τον απασχολούν, τον
μαγεύουν και του δίνουν ζωή.
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας
ήρωας στον κόσμο των παραμυθιών;
Από τα παιδικά μου χρόνια περισσότερο αναπολώ το χτήμα
με τις ελιές πίσω από το σπίτι στο χωριό. Εκεί όπου με ένα καλάμι -για ξίφος
στο χέρι- αναμετριόμουν καθημερινά με
αμέτρητους εχθρούς που χωρίς τελειωμό γεννούσε η παιδική μου φαντασία.
Κατάκοπος ωστόσο πάντα στο τέλος νικητής! Όσο για ήρωες, παρά πολλοί. Όχι από
κάποιο γνωστό παραμύθι, αλλά περισσότερο
από τις ιστορίες που αυτοσχεδίαζε ο παραμυθάς παππούς δίπλα στο μαξιλάρι
μου και με έβρισκαν αποκοιμισμένο πριν προφτάσω να ακούσω το τέλος.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού
σας;
Σε κάποιους ήρωες βρίσκεται σίγουρα ένα μέρος του
εαυτού μου. Άλλοτε αυτούσιο άλλοτε παραμορφωμένο ή κι ακόμα εντελώς παράδοξο και
εξιδανικευμένο. Η συγγραφή είναι αναμφισβήτητα ένα ξεγύμνωμα. Όσο περισσότερα
ξεφορτωθείς τόσο βαθύτερα μπορείς να κολυμπήσεις στα κανάλια της.
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Η αφορμή είναι πάντα η ίδια. Η ζωή! Έπειτα από την
έκδοση του πρώτου μου μυθιστορήματος, βούιζαν μέσα στο κεφάλι μου αρκετές ιδέες
που ανυπομονούσαν να πάρουν σάρκα και οστά. Προκάλεσα τον εαυτό μου αυτή τη
φορά να γράψω μία συλλογή διηγημάτων. Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι έντεκα
χαρακτήρες που αποτέλεσαν και τα έντεκα διηγήματα αυτού του βιβλίου που
τιτλοφορείται: Ο ανάποδος άνθρωπος.
Είναι εύκολο να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό
σας το έργο;
Σίγουρα ανακούφιση αλλά και προσμονή για το πώς θα
φανεί τυπωμένο στο χαρτί και πώς στα μάτια των αναγνωστών.
Σε ποιο στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνας με το βιβλίο;
Δεν νομίζω ότι το βιβλίο είναι μέρος της
καθημερινότητας του Έλληνα. Πέρα από τις στατιστικές που είναι αμείλικτες το
διαπίστωσα ιδίοις όμμασι ταξιδεύοντας σε πόλεις της Ευρώπης και παρατηρώντας
τους ανθρώπους εκεί. Δεν ξέρω εάν άλλαξε κάτι τα τελευταία χρόνια που κατοικώ
στο εξωτερικό, πάντως τουλάχιστον σε σύγκριση με τον μέσο Ευρωπαίο η σχέση μας
με το βιβλίο δεν είναι τόσο στενή.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας
ελάττωμα;
Ερώτηση αυτογνωσίας και αυτοκριτικής! Παρόλα αυτά θα
αποφύγω τον όρο «θείο» και «ελάττωμα» εξαιτίας του ειδικού βάρους
αυτών των λέξεων και θα απαντήσω έχοντας στο μυαλό μου το δίπολο: πλεονέκτημα -
μειονέκτημα. Θα έλεγα, επιμονή και
ανυπομονησία αντίστοιχα.
Την μοίρα μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;
Η μοίρα πιστεύω είναι συνδυασμός διαφορετικών
παραγόντων. Σίγουρα είμαστε κι εμείς υπεύθυνοι γι’ αυτήν με τις αποφάσεις και
τις πράξεις μας, αλλά μην ξεχνάμε το πόσο επηρεάζεται και καθορίζεται από την
κοινωνία, τη γεωγραφία και την πολιτική κατάσταση που μας περιβάλλει. Δεν
γίνεται η μοίρα της κάθε μονάδας να είναι αποκομμένη από την μοίρα των διπλανών
της. Φανταστείτε ένα φυτό το οποίο
κάποιος το φυτεύει σε μέρος άγονο και άνυδρο. Η ανθοφορία του δεν εξαρτάται μοναχά από... καλές προθέσεις.
Οι προθέσεις ποτέ δεν αρκούν. Άρα, το ζήτημα της μοίρας για εμένα κινείται και
συνυφαίνεται σε δύο επίπεδα. Το ατομικό και το γενικό.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Είναι φορές ομολογώ που δυσκολεύομαι να βρω τη σελίδα
της. Αλλά είναι εκεί, πρέπει να είναι εκεί.
Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Η καθημερινότητα μου περιλαμβάνει νότες και λέξεις! Οι
νότες αναγκαστικά -και ποτέ εξαναγκαστικά- εξαιτίας του επαγγέλματος μου, και
οι λέξεις ως γιατρειά και βαλβίδα αποσυμπίεσης του θυμικού μου.
Έχετε κάποιο «γούρι»;
Πλέον κανένα. Μεγαλώνοντας τα ξεφορτώθηκα για να μην
κανακεύομαι με αυταπάτες και δικαιολογίες.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις
στηρίξει;
Η εξουσία ακόμη και να θέλει, δεν μπορεί να φιμώσει
ικανοποιητικά τις τέχνες. Πάντα θα περισσεύουν και θα ξεγλιστρούν! Υπάρχουν
πάμπολλα παραδείγματα όπου η τέχνη αντιστάθηκε, ενέπνευσε και νίκησε. Το
ζητούμενο για εμένα είναι πώς και από ποιους εκλέγονται οι εξουσίες; Ποιοι τις
στηρίζουν ή τις ανέχονται αδιαμαρτύρητα; Αν έχουμε την εξουσία που μας αξίζει
καθώς λένε, σίγουρα έχουμε και τις τέχνες που μας αξίζουν.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε
εφαρμογή;
Θα έθετα σε εφαρμογή τον εξής νόμο: Οι ήδη υπάρχοντες
νόμοι να εφαρμόζονται!
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να κρατήσει
μέσα του ζωντανό το εργαστήρι των παντοτινών του ονείρων.
Ο Πάνος Βούλγαρης, μουσικός, συνθέτης και συγγραφέας,
γεννήθηκε στη Σπάρτη το 1975. Μεγαλωμένος σε οικογένεια μουσικών σπούδασε
κλασική και σύγχρονη μουσική, πιάνο, κιθάρα, αρμονία, αυτοσχεδιασμό. Από το
2012 ζει στο Βερολίνο όπου εργάζεται ως δάσκαλος και επαγγελματίας μουσικός.
Έχει συνθέσει τζαζ, πειραματική μουσική καθώς και
μουσική για θέατρο. Η περιπέτειά του με τον κόσμο των λέξεων ξεκίνησε το 2015
όταν άρχισε να δουλεύει πάνω στο πρώτο του βιβλίο.
Το μυθιστόρημα του "Το αερόστατο" κυκλοφόρησε
στην Ελλάδα το 2017 από τις εκδόσεις Λέμβος. Τον Μάρτιο του 2020 κυκλοφόρησε
και η συλλογή διηγημάτων του "Ο ανάποδος άνθρωπος" από τις ίδιες
εκδόσεις.
(Για τον
ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
