Να σέβομαι την κάθε
ανθρώπινη ύπαρξη και να μη χρησιμοποιώ κανέναν για την προσωπική μου
ικανοποίηση».
Ακούγοντας τον
αισθάνθηκα ότι με πνίγουν οι ενοχές για την επιθυμία που είχα για τη Βαλίνα και
λες και ήταν μες στο μυαλό μου, μου πέταξε το σωσίβιο…
«Το να ικανοποιείς τα
πάθη σου, δεν είναι κακό. Ίσως να είναι εξιλέωση για κάποιον που δεν μπορεί να
καλύψει σεξουαλικά το ταίρι του και απεγνωσμένα ζητάει ένα χέρι βοηθείας...
Εκεί που αισθάνεσαι ότι
θα προσφέρεις χαρά και θα ξαραχνιάσεις τα σεξουαλικά εξαρτήματα του άλλου, μην
κάνεις πίσω. Κακό είναι να χλευάζεις την ανικανότητα του άλλου και να παίζεις
με τις σαρκικές επιθυμίες αυτού που σου ζητάει λίγες στιγμές απόλαυσης».
Προσπαθώντας να πνίξω
μέσα μου ένα παρατεταμένο «ουφ» που ανέβαινε από το στομάχι μου, όπλισα τον
εαυτό μου με δύναμη και θέτοντας του μια ερώτηση, κέρδισα το χρόνο που
χρειαζόμουνα για να ηρεμίσω.
«Ποια ή ποιες είναι οι
διαφορές ανάμεσα σε μια γυναίκα αναλώσιμη και σε μια πουτάνα, αφού και οι δυο
τους είναι αντικείμενο πόθου των αντρών;»
«Αχ, τι μου θύμισες»,
είπε με καημό και αφού γέμισε τα ποτήρια μας με μπύρα και άναψε το πούρο του,
βυθίστηκε στις σκέψεις του.
«Ήταν η ερώτηση που
έκανα σε μια φιλενάδα της μάνας μου, πουτάνα και αυτή, που έτυχε να με κάνει
και άντρα. Τότε η Λία λοιπόν, μου είχε πει, ότι το πήδημα για τις πουτάνες
είναι τρόπος ζωής, σε αντίθεση με τις αναλώσιμες που σε κάποια δεδομένη στιγμή
το κάνουν για να πετύχουν το στόχο τους και να υλοποιήσουν τα σχέδια τους».
Χαμογέλασα, γέμισα τα
ποτήρια μας μπύρα και βλέποντας τη Βαλίνα να σηκώνεται από την καρέκλα της,
άναψα τσιγάρο.
«Εμένα θα μου
επιτρέψετε να πάω να κάνω μια βουτιά, αν δεν σας ενοχλεί φυσικά», μας είπε και
φιλώντας το Λουκά, απομακρύνθηκε.
«Όταν μια γυναίκα
αισθάνεται ότι πλησιάζει να γίνει ενότητα μιας συζήτηση, το πρώτο πράγμα που
πράττει, είναι να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, για να σε πηδήξει αργότερα,
όταν εσύ πέσεις στην ανάγκη της. Αυτό να τα θυμάσαι».
«Αυτό ισχύει και για τη
Βαλίνα;» τον ρώτησα καθώς αντιλήφθηκα μια πικρία στο ύφος του, κατά την
αποχώρησή της.
«Γιατί αυτή, σε τι
διαφέρει από τις άλλες. Ίδια είναι και γνωρίζοντας ότι κοντά της χρωματίζω τα
γεράματα μου, γιατί να μην το εκμεταλλευτεί και να κάνει τη ζωή της εις γνώση
μου;» μου απάντησε με «δήθεν» αδιάφορο ύφος και πίνοντας στη συνέχεια τη μπύρα
που του είχα σερβίρει, ενώ εγώ έσβηνα το τσιγάρο.
Τον άφησα για λίγο μόνο
του, καθώς πήγα να φέρω μπύρες και όταν επέστρεψα τον βρήκα να καπνίζει το πύρο
του και να χαϊδεύει το πιγούνι του.
«Η αναλώσιμη, για να
επανέλθουμε στο θέμα μας μετά τη σύντομη διακοπή, μια ζωή θέλει να παίρνει για
να αισθάνεται γεμάτη σε όλα τα επίπεδα, ενώ η πουτάνα το μόνο που θέλει είναι η
ταρίφα της...
(απόσπασμα από το βιβλίο «ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΠΙΣΤΙΑΣ» του Παύλου
Ανδριά, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις
ΙΑΜΒΟΣ, Χ. Τρικούπη 31, τηλ. 210-3300443)
