Δευτέρα 25 Μαΐου 2020

Ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα της Κάλλης», συντροφιά με την Ευρυδίκη Σιγαλού



Μια δυναμική, ρομαντική, πεισματάρα, εκρηκτική προσωπικότητα...
έρχεται να γεμίσει και το δικό μου λεύκωμα, μιας και στο παρελθόν είχε πάρα πολλά στην κατοχή της… Μεγαλωμένη σε δυο Ηπείρους, με έντονα, χαρούμενα και ανέμελα παιδικά χρόνια, θαύμασε, ερωτεύτηκε, έζησε, έκανε όνειρα και ταξίδια…


Ένα ταξίδι που ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια, τότε που κάναμε όνειρα, πλάθαμε ιστορίες για το αύριο και γράφαμε τα πάντα στο «Λεύκωμά μας».

Εσείς, είχατε λεύκωμα;
Λεύκωμα; Λευκώματα θα έλεγα! Το κάθε ένα είχε τις δικές του ερωτήσεις, αυτοκόλλητα και ζωγραφιές! Ομολογώ, πως κρατώ ακόμη τρία απ΄ αυτά, σε άψογη κατάσταση, με ευλάβεια! Η ερώτηση «Τι εστί Έρως» ήταν το αγαπημένο μας θέμα!!! Γεμάτο χαχανητά και εφηβικούς αναστεναγμούς.

Που τα κρύβατε συνήθως;
Δεν τα έκρυβα… γιατί δεν ήταν πονηρά! Μαζί με τα τετράδια ήταν ανακατωμένα. Ξεχώριζαν όμως, διότι ήταν ντυμένα με πολύχρωμα χαρτιά.

Πως ήταν το παιδικό σας δωμάτιο;
Απλό, λιτό, με όλα τα απαραίτητα. Είχα και αφίσες, παντού, ηθοποιών και τραγουδιστών. Ακόμη και στο ταβάνι είχα!

Ποια περιοδικά διαβάζατε;
«Μανίνα», «Χαρούμενο κορίτσι», αλλά και τα μεγαλίστικα «Πάνθεον» και «Γυναίκα».

Ποιο ήταν το επάγγελμα που θέλατε να κάνετε;
Με μία λέξη: Ηθοποιός


Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που γράψατε;
Το μυθιστόρημα «Η κόρη του γιαλού» από τις εκδόσεις Λιβάνη

Θυμάστε την πρώτη παρουσίαση βιβλίου σας;
Ξεχνιέται; Στο Ενετικό Κάστρο (Μπούρτζι) της Καρύστου. Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013 στις 20:30. Μία παρουσίαση γεμάτη από κόσμο και συναισθήματα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;
Αγαπώ όλα μου τα βιβλία. Το κάθε ένα έχει το μήνυμά του. Το κάθε ένα έχει ένα κομμάτι της ανάσας μου.


Ποια ήταν η αγαπημένη σας ταινία στα εφηβικά σας χρόνια;
Η “Φαίδρα”, του Ζυλ Ντασέν με πρωταγωνιστές τους Μελίνα Μερκούρη και Άντονι Πέρκινς.

Σινεμά ή θέατρο;
Θέατρο δεν πήγαινα, διότι δεν υπήρχε αίθουσα και θίασος, στην επαρχιακή πόλη που έζησα στην εφηβεία μου. Υπήρξα όμως η ίδια πρωταγωνίστρια, στη θεατρική παράσταση που ανεβάσαμε με επιτυχία, στην Γ’ Λυκείου. Ενσάρκωσα την “Αντιγόνη” του Σοφοκλή, σε μετάφραση Γρυπάρη. Σινεμά, ναι, πήγαινα κάθε Κυριακή με τις φίλες μου. Έπαιζαν μόνο Ελληνικές ταινίες. Τις θυμάμαι όλες.

Τηλεόραση παρακολουθούσατε; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας σίριαλ;
Ουου, βέβαια. Στην Αυστραλία που γεννήθηκα και μεγάλωσα (δεκαετία ’60) είχαμε στο σπίτι. Ξεκινούσα με τις παιδικές εκπομπές, που μάλιστα με τη μία αλληλογραφούσα, τότε, διότι μας το ζητούσε η παρουσιάστρια. Αγαπούσα τα σίριαλ: Gilligans island, Addams family, The Lucy show, Bonanza, I Dream of Jeannie κλπ Στην Ελλάδα έβλεπα μεταξύ των άλλων: Ο Χριστός ξανασταυρώνεται και δεν έχανα επεισόδιο του The Partridge Family, μιας και ήμουν ερωτευμένη με τον David Cassidy (αυτόν είχα στο ταβάνι του δωματίου μου, σε αφίσα) χαχα.


Αναμνήσεις ή όνειρα; Σε ποιο από τα δύο υπήρχαν περισσότερες αναφορές;
Όταν είσαι παιδί και έφηβος έχεις μόνο όνειρα, όσο μεγαλώνεις τα χνάρια που αφήνεις πίσω σου γίνονται αναμνήσεις, αλλά στη φαρέτρα μου έχω ακόμη όνειρα, πολλά και αυτό σημαίνει ΖΩΗ!

Ποια ευχή κάνατε, πριν πέσετε για ύπνο;
Θεέ μου, Φώτισε τον δρόμο μου.

Περιγράψτε μας μια όμορφη ιστορία από τα παιδικά σας χρόνια… Την έχετε βάλει σε κάποιο βιβλίο σας;
Πολλές είναι οι όμορφες ιστορίες μου, τις λιγότερο όμορφες τις έχω χρωματίσει… Οι μνήμες μου είναι έντονες και αντιφατικές. Π.χ. Ζωή στο Εξωτερικό, μετά ταξίδι 30 ημερών με υπερωκεάνιο, ύστερα ζωή στην Ελληνική επαρχία… Ξεχωριστοί κόσμοι, πολιτισμοί, άνθρωποι, συμπεριφορές. Δεν έχω χρησιμοποιήσει κάποια παιδική ιστορία σε βιβλίο μου. Έχω βάλει και βάζω εικόνες, από την καθημερινότητά της τότε ζωής μου (πχ σπίτια, αντικείμενα, χαρακτήρες, αισθήσεις, μυρωδιές). Άλλωστε, όταν γράφω συντονίζομαι με τον ανώτερο εαυτό μου και από εκεί παίρνω όλες τις πληροφορίες που χρειάζομαι.



Η Ευρυδίκη Σιγαλού, ή αλλιώς Έφη, όπως την αποκαλούν οι φίλοι της, γεννήθηκε στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Σε ηλικία 8 ετών ήρθε με την οικογένεια της στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας, τόπος καταγωγής των γονιών της, όπου έμεινε μέχρι τα 18 της χρόνια. Ύστερα, ήρθε στο Μαρούσι και από τότε ζει εκεί αλλά, περνάει αρκετό χρόνο και στην Κάρυστο Ευβοίας. Είναι μητέρα δύο παιδιών.


Γράφει ποίηση, λογοτεχνία και διδακτικά παραμύθια. Ο Όμιλος για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων της απένειμε «Τιμητικό  Έπαινο»  για τη συμβολή της στον Πολιτισμό, μέσω του συγγραφικού της έργου (24 Φεβρουαρίου 2018) και «Έπαινο» για την Προσφορά της και την αμέριστη στήριξή της στον Όμιλο (26 Ιανουαρίου 2019).

(Για τον aylogyros news & την Καλλιόπη Γραμμένου)