Παρασκευή 3 Απριλίου 2020

«Ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα της Κάλλης», συντροφιά με την Κατερίνα Τζαβάρα



Ανατρεπτική και  συναισθηματική, με φιλοδοξίες και όνειρα...
από παιδί, που χωρίς να το περιμένει… να τα βλέπουν να γίνονται πραγματικότητα. Νομίζω ότι είναι και λίγο πεισματάρα  στο να καταφέρνει ότι έχει βάλει στο μυαλό της! Ίσως το πείσμα της και την αθωότητά της να την αντλεί από τους μαθητές της… Και κάπως έτσι να κάνει τα δικά της ταξίδια με συνοδοιπόρους όλους όσους την διαβάζουν…


Ένα ταξίδι που ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια, τότε που κάναμε όνειρα, πλάθαμε ιστορίες για το αύριο και γράφαμε τα πάντα στο «Λεύκωμά μας».

Εσείς, είχατε λεύκωμα;
Λεύκωμα, ημερολόγιο, το λεύκωμα της παρέας μας στο γυμνάσιο. Μάλιστα, πρόσφατα, σε ένα reunion της τάξης μου κάποιος το έφερε  και περάσαμε όλο το βράδυ να ξαναδιαβάζουμε τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσαμε τότε, τις σκέψεις μας, τα μυστικά, τις μουσικές που ακούγαμε, τους πρώτους έρωτες… Ήταν αστείο, συγκινητικό και ένα απρόσμενο καθρέφτισμα της εφηβικής αλήθειας μας.

Που το κρύβατε συνήθως;
Το είχα συνήθως μαζί μου. Αλλιώς, σε ένα συρτάρι μαζί με άλλα τετράδια. Η μητέρα μου δεν έψαχνε ποτέ τα πράγματά μου.

Πως ήταν το παιδικό σας δωμάτιο;
Απλό, μικρό, με πολλά ρούχα στη ντουλάπα και πολλά βιβλία στη βιβλιοθήκη που ξεχώριζε στο δωμάτιο. Το μοιραζόμουν με τον αδελφό μου. Έχω κρατήσει ακόμη τα έπιπλα και όλα τα βιβλία μου από τότε.

Ποια περιοδικά διαβάζατε;
Μανίνα, Σούπερ Κατερίνα, Ρομάντζο… είμαι παλιά! Στο γυμνάσιο έγραφα  και έστελνα σκίτσα σε ένα λογοτεχνικό περιοδικό που δημιουργήθηκε στο σχολείο από την ομάδα του αντίστοιχου club Λογοτεχνίας, τις περίφημες «Δοκιμές» στη Θεσσαλονίκη.  Μπορούσα να διαβάζω τα πάντα. Όπως και τώρα.

Ποιο ήταν το επάγγελμα που θα θέλατε να κάνετε στο μέλλον;
Αυτό που έκανα. Δασκάλα.


Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που γράψατε;
Ένας συλλογικός τόμος με θεατρικές παραστάσεις για το σχολείο, «Το δικό μας θέατρο», από τις εκδόσεις ΔΙΑΠΛΟΥΣ.

Θυμάστε την πρώτη παρουσίαση βιβλίου σας;
Είναι λίγο θολή αυτή η ανάμνηση. Δεν θυμάμαι καθόλου τον εαυτό μου μέσα στην αίθουσα. Σαν να γινόταν για κάποιον άλλον. Είχε πάρα πολύ κόσμο, ήμασταν όλοι λίγο τρομαγμένοι, λίγο συγκινημένοι… Έχω εικόνες επιλεκτικές από διαφορετικές σκηνές της εκδήλωσης σαν να ήμουν αόρατη και παρατηρούσα τις αντιδράσεις των άλλων. Το κάνω συχνά αυτό.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;
Κάθε χρονική περίοδος όπου ολοκληρώνεται ένας κύκλος ζωής εκπροσωπείται κι από ένα διαφορετικό βιβλίο. Ας πούμε στα φοιτητικά χρόνια ήταν «Οι Αόρατες Πόλεις» του Italo Calvino,  πέντε χρόνια πριν «Ο δήμιος» του Νίκου Φαρούπου» και αμέσως μετά « Η διαθήκη της Μαρίας» του Toibin Colm.


Ποια ήταν η αγαπημένη σας ταινία στα εφηβικά σας χρόνια;
«Το πάρτυ» του Μπλέικ Εντουαρντς και «Τα καλύτερά μας χρόνια» του Σίντνεϊ Πόλακ.

Σινεμά ή θέατρο;
Θέατρο, θέατρο και ΘΕΑΤΡΟ!

Τηλεόραση παρακολουθούσατε; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας σίριαλ;
Πάντα οι παιδικές σειρές, στην πρώτη τους μετάδοση! Χάιντι, Νιλς Χόλγκερσον, Μάγια η μέλισσα, Sport Billy… μεγάλες στιγμές! Παρακολουθώ τα πάντα για να έχω άποψη, από μικρή. Τώρα πια, όχι σαν απλή θεατής αλλά με τη ματιά του ανθρώπου που θα δούλευε στο μέσο. Την αγαπώ την τηλεόραση, είναι ένα τεράστιο επιδραστικό μέσο που θα μπορούσε να εκπαιδεύσει και να ψυχαγωγήσει ποιοτικά όλες τις ηλικίες. Λυπάμαι που στην Ελλάδα δεν το καταφέραμε ενώ έχουμε άξιους και ταλαντούχους δημιουργούς που θα την απογείωναν.

Αναμνήσεις ή όνειρα; Σε ποιο από τα δύο υπήρχαν περισσότερες αναφορές;
Έχω πλούσιο αποθεματικό από υπέροχες παιδικές αναμνήσεις. Και ενώ δεν ονειρεύτηκα τίποτα, κατάφερα να κάνω πραγματικότητα σχεδόν όλες τις επιθυμίες μου.


Ποια ευχή κάνατε, πριν πέσετε για ύπνο;
Δεν πιστεύω στις ευχές. Και τότε και τώρα, κοιμάμαι με τη σκέψη των ανθρώπων που αγαπώ και λίγο πριν με πάρει ο ύπνος εμφανίζεται πάντα μια τρελή ιδέα που ξέρω ότι θα βάλω σε εφαρμογή από την επόμενη μέρα!

Περιγράψτε μας μια όμορφη ιστορία από τα παιδικά σας χρόνια… Την έχετε βάλει σε κάποιο βιβλίο σας;
Είμαι περίπου 11-12 χρόνων. Εκείνα τα χρόνια, το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού το περνούσαμε στην Ελβετία για τις δουλειές του πατέρα μου. Δε θυμάμαι σε ποια περιοχή ήμασταν αλλά μετά τη δεύτερη, τρίτη επίσκεψη στα σπίτια των συνεργατών του, αντιλαμβάνομαι πως αυτοί οι άνθρωποι με τα ροζ μάγουλα και τα χρυσά ρολόγια έχουν κάτω από το σπίτι τους ένα δεύτερο σπίτι! Στην αρχή οι γονείς μου μού έλεγαν ότι είναι τα κελάρια που φυλάνε τυριά και κρασιά.  Όταν είδαν ότι τους περιφρονούσα για τις ανέμπνευστες δικαιολογίες τους, με άφησαν να ακολουθήσω τους … μεγάλους, στην επόμενη ξενάγηση σε ένα παρόμοιο σπίτι. Και ιδού, το πρώτο πυρηνικό υπερσύγχρονο  καταφύγιο  εμφανίστηκε μπροστά μου! Αυτή η εικόνα, σε εκείνο το ταξίδι, έφερε και το τέλος της αθωότητας με την οποία αντιμετώπιζα τους ανθρώπους. Από τότε οι ελβετικές σοκολάτες έχουν άλλη γεύση, με τις πάπιες κοιταζόμαστε παράξενα και συνωμοτικά και η ελβετική τεχνογνωσία στα ρολόγια και στα καταφύγια έχει μπει στην καρδιά μου…
ΥΓ. Ξέρω, περιμένατε μια γλυκιά και παιδιάστικη ιστορία, αλλά εγώ δεν ήμουν ποτέ τέτοιο παιδί. Ανατροπή είναι ο τίτλος στο δικό μου Λεύκωμα.

Καλλιόπη, σ’ ευχαριστώ για αυτή την ξέγνοιαστη  αναδρομή στις παιδικές αναμνήσεις.



Η   Κατερίνα   Τζαβάρα   γεννήθηκε   και   ζει   στη   Θεσσαλονίκη.   Είναι απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου ΑΝΑΤΟΛΙΑ και αριστούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών και του Διδασκαλείου Α.Π.Θ. με σπουδές πιάνου και  αγγλικής  γλώσσας.
Έχει ειδικευθεί στη μέθοδο Montessori, κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στον  τομέα  της Φυσικής Δραστηριότητας και Ποιότητας Ζωής για παιδιά προσχολικής και πρώτης   σχολικής ηλικίας και Πιστοποιητικό  Κατάρτισης  στη Δημιουργική  Γραφή από τη Δομή Δία Βίου Μάθησης του   Α.Π.Θ.  
Εργάστηκε στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση σε θέσεις διδακτικές και διοικητικές.
Είναι υπεύθυνη επιστημονικού σχεδιασμού και υλοποίησης επιμορφωτικών εργαστηρίων διδακτικής μεθοδολογίας της Τέχνης και της Δημιουργικής Γραφής στο σχολείο για   εκπαιδευτικούς,   γονείς   και   σπουδαστές.  
Συνεργάζεται   με ιδιωτικούς   και   δημόσιους   φορείς   για   την   υλοποίηση   εργαστηρίων φιλαναγνωσίας και δημιουργικής   γραφής  για   μικρά  παιδιά. Είναι υπεύθυνη της  Λέσχης Δημιουργικής Γραφής για παιδιά στην αλυσίδα πολιτισμού IANOS Θεσσαλονίκης.
Είναι μέλος του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ(International Board on Books for Young People)- Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, και αρθρογραφεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά (εκπαιδευτικά και ποικίλης ύλης).

Από τις εκδόσεις βιβλιοΔΙΑΠΛΟΥΣ έχουν εκδοθεί 24 έργα της (εκπαιδευτικά βιβλία γνώσεων και παιδικής λογοτεχνίας) για εκπαιδευτικούς, γονείς και παιδιά ηλικίας 4-10 ετών.

(Για τον aylogyrosnews& την Καλλιόπη Γραμμένου)