«Φτιάξε τον κόσμο σου ανθεκτικό,
αλλά πάντα ανθρώπινο!», είπε...
σε κάποια στιγμή της κουβέντας μας η Τζίνα,
έχοντας πριν μιλήσει για όλα εκείνα που μας έχουν καθηλώσει ψυχικά και δεν μας επιτρέπουν
ν’ απολαύσουμε τα αυτονόητα…
Ποια γεύση, σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Η πρώτη γεύση που
συνόδευε το πρωινό μου ξύπνημα: Το γάλα με κακάο που έφτιαχνε η μητέρα μου. Κατ’
επέκταση η γεύση της αθωότητας της παιδικής μου ηλικίας, τότε που όλα έμοιαζαν
τόσο όμορφα- με εξαίρεση το αναγκαστικό πρωϊνό ξύπνημα για να προλάβω να φτάσω
στο σχολείο πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι!
Ο «θεατρίνος» στην οικογένεια, ποιος ήταν;
Είχα την τύχη
στην οικογένειά μου να υπάρχει και ο «θεατρίνος», ο άνθρωπος που αγαπούσε με
πάθος το θέατρο και δεν έχανε ευκαιρία να μιλάει γι’ αυτό. Ήταν θείος μου, αδελφός της μητέρας μου, απόφοιτος
της Σχολής Κατσέλη. Η αγάπη του για το θέατρο
μου ’δειξε ένα δρόμο ονειρικό. Το πάθος του γέννησε το πάθος μου και τον
ευγνωμονώ.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την
υποκριτική;
Η ανάγκη να
ξεφεύγω από την πραγματικότητα, από την καθημερινότητα με τα μικρά και μεγάλα
προβλήματα και να ζω άλλες ζωές, να βιώνω με διαφορετικό τρόπο το φόβο, την
ελπίδα, την απογοήτευση, την αγάπη, τον έρωτα, τη ζωή την ίδια.
Κοινότοπο ίσως,
αλλά αληθινό.
Τι σας έκανε να συμμετέχετε σε αυτή την
παράσταση;
Το εξαιρετικό
κείμενο της κυρίας Κυριακάκη και ο εμπνευσμένος σκηνοθέτης Μάνος Αντωνίου.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή
παράσταση;
Καλό κείμενο,
δημιουργικό σκηνοθέτη, χημεία μεταξύ των συντελεστών και κέφι που ξεκινάει από
τα παρασκήνια και φτάνει στη σκηνή.
Πως φαντάζεστε το μέλλον της δουλειάς σας μέσα από την
κρίση που βιώνουμε;
Αυτή η δουλειά
πάντα θα έχει μέλλον, ακόμα και στους καιρούς της κρίσης. Η ιστορία μας έχει
αποδείξει πως ειδικά σε δύσκολες συνθήκες η τέχνη ανθίζει, γίνεται ακόμη πιο
δημιουργική. Έτσι συμβαίνει και με την υποκριτική. Το πρόβλημα είναι ότι οι
παρούσες συνθήκες λιγοστεύουν ακόμη περισσότερο τις πιθανότητες να είναι η
δουλειά μας και βιοποριστική.
Η τηλεόραση βοηθάει στην προβολή του ηθοποιού ή τον
φθείρει άμεσα;
Η τηλεόραση
βοηθάει στην προβολή του ηθοποιού, καθώς τον καθιστά οικείο πρόσωπο στο κοινό.
Αν τον φθείρει ή όχι εξαρτάται αποκλειστικά από τις επιλογές του.
Η εξουσία πιστεύετε, είναι ένα ασύνθετο μπουλούκι ή ένας
σπουδαίος θίασος;
Η εξουσία ήταν
και παραμένει ένα ασύνθετο μπουλούκι που ο καθένας παίζει στο δικό του έργο, με
το δικό του κείμενο. Κάνει πρόβα μόνος του, σε μια παράσταση που δεν
πραγματοποιείται ποτέ.
Την Ελλάδα με ποια ταινία θα την ταυτίζατε;
Οι γαμπροί της
Ευτυχίας. Όλοι θέλουν να κάνουν δική τους την Ελλάδα, αυτόν τον ευλογημένο τόπο
που ανέκαθεν βασανίζεται από τους ιδιοτελείς σκοπούς και την καταστροφική
πρακτική των διεκδικητών της.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δεν
πηγαίνει θέατρο;
Θεωρώ ότι ο
Έλληνας έχει γίνει απόλυτα καταθλιπτικός καθώς πνίγεται μέσα στα προβλήματα της
καθημερινότητας. Δεν αφιερώνει πλέον χρόνο ούτε χρήμα για τις λεγόμενες
«πολυτέλειες» γιατί προέχει η αντιμετώπιση της σκληρής πραγματικότητας. Έτσι
και το θέατρο, έχει πάψει να ανήκει στις προτεραιότητές του.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της
ελληνικής θεατρικής σκηνής, ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και
γιατί;
Αναμφισβήτητα την
«Αντιγόνη». Αυτή η σύγκρουση του θεϊκού με τον ανθρώπινο νόμο, που είναι η
κεντρική ιδέα της τραγωδίας του Σοφοκλή αποτελεί μια διαχρονική κατάσταση η
οποία συχνά απασχολεί τις προηγμένες κοινωνίες και στις μέρες μας εκφράζεται με
τη φράση «Είναι νόμιμο, είναι όμως και ηθικό;»
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Η Αλκυόνη
Παπαδάκη. Με γοητεύει και με συγκινεί ο ανθρωποκεντρισμός που χαρακτηρίζει τα
βιβλία της, ο τρόπος που παρουσιάζει τη συνύπαρξη της ομορφιάς και της
ασχήμιας, η ευαισθησία αλλά η κριτική της στάση απέναντι σε όλες τις πτυχές της
ανθρώπινης ζωής και της κοινωνίας.
Ποιο ρόλο θα θέλατε να παίξετε;
Την Ελίζα
Ντούλιτλ. Ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο ο Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω σκιαγραφεί την
ηρωίδα του στον «Πυγμαλίωνα», αλλά και τη σχέση της με τον Χένρι Χίγκινς
αποτελεί πάντα για μένα μια μεγάλη πρόκληση να την ανακαλύψω και να τη βιώσω
στη σκηνή.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Μια πέτρα από τον
περίβολο της Παναγίας Ελεΐστριας στην Κορώνη Μεσσηνίας.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Αν δεν είναι
Άνοιξη, φτιάξ’ τη μόνος σου.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
Το τελευταίο
ψέμα, του Κακογιάννη.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του
λέγατε;
Έχε το νου σου! Δε
θα είσαι για πάντα παιδί και η αθωότητα δεν είναι το κύριο χαρακτηριστικό των
μεγάλων. Φτιάξε τον κόσμο σου ανθεκτικό, αλλά πάντα ανθρώπινο!
Η Τζίνα Δημητροπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα.
Στην πολύχρονη ενασχόλησή της με το θέατρο έχει ερμηνεύσει κεντρικούς ρόλους
έργων ελλήνων και ξένων συγγραφέων όπως τη Βασούλα στο «Ένας ιππότης για τη
Βασούλα» των Ασ. Γιαλαμά & Κ. Πρετεντέρη, την Εύα στο «Η κυρία του κυρίου»,
των Ν. Τσιφόρου & Πολ. Βασιλειάδη, την Ελένη στο «Η δε γυνή να φοβήται των
άνδρα» του Γ. Τζαβέλα, την Τζένη στο «Μια τρελή τρελή σαραντάρα» των Αλ.
Σακελλάριου & Χρ. Γιαννακόπουλου, τη Λία στο «Φωνάζει ο κλέφτης» του Δ.
Ψαθά, τη Λοκαντιέρα στη «Λοκαντιέρα» του Γκολντόνι, την Αγάπη μου στο «Αγάπη
μου ΟυάΟυα του Φρ. Καμπώ, κ.ά΄.
Στην τηλεόραση ερμήνευσε το ρόλο της μάνας στην εκπομπή
του ΑΝΤ1 «Η οικογένεια της συμφοράς».
Φέτος υποδύεται για 2η χρονιά την Ελπινίκη
Τζαμτζαλή στο «Όλα για την Ελίζα» της Μαριάννας Κυριακάκη, σε σκηνοθεσία Μάνου
Αντωνίου.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
