Το παιδικό λογοτέχνημα ως θησαυρός μόρφωσης

Γράφει η Καλλιόπη Γραμμένου

Τα παιδικά βιβλία, δηλαδή τα παραμύθια και η παιδική...

λογοτεχνία, γράφονται όχι μόνο για την ψυχαγωγία του παιδιού, αλλά και για την πνευματική και αισθητική καλλιέργειά τους.

Καθώς επίσης, ίσως και το σπουδαιότερο, γιατί δημιουργούν και μορφώνουν χαρακτήρες.

Έτσι, ο χορός που στήνουν λέξεις και εικόνες βοηθούν το παιδί να βρει το δρόμο του για τον αληθινό προορισμό του.

Και πως μπορούμε να συμβάλουμε σε αυτό; Ποιος κρίνει ή επιλέγει το «σωστό» να το πω καλύτερα, κατάλληλο λογοτέχνημα για ένα παιδί;

Πρώτο και κύριο μέλημα του συγγραφέα παιδικών βιβλίων είναι να προσαρμόζει το λογοτέχνημα ανάλογα με το γλωσσικό πλούτου του παιδιού. Σε ποια ηλικία απευθύνεται.

Είναι η μεγαλύτερη παγίδα που κρύβουν τα βιβλία. Βλέπουμε μια πανέμορφη εικονογράφηση, το παιδί ζητάει επίμονα το βιβλίο και μόλις ξεκινάς την ανάγνωση… χάνεται στις άγνωστες λέξεις, έννοιες και καταστάσεις.

Ένα λογοτέχνημα οδηγεί το παιδί εκεί που ο συγγραφέας θέλει να το πάει, ακολουθώντας το δρόμο που του ανοίγουν οι λέξεις…

Άρα αν ένα βιβλίο, δεν έχει το βασικό λεξιλόγιο για την ηλικία που απευθύνεται ή είναι εξεζητημένο, είναι ακατάλληλο.

Βασικός παράγοντας είναι επίσης οι εμπειρίες του παιδιού, οι οποίες διαφέρουν ανάλογα πάλι με την ηλικία του. Για παράδειγμα στην προσχολική ηλικία είναι ελάχιστες ή αρκετά περιορισμένες και θολές θα μπορούσαμε να πούμε. Σιγά- σιγά ξεκαθαρίζουν και σταθεροποιούνται. Αυτό το αναφέρω γιατί το παιδί έχει ανάγκη να ακούσει για ότι συμβαίνει γύρω του πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα κατανοήσει και τις συγκεκριμένες καταστάσεις.

Βασικό ρόλο για ένα παιδικό λογοτέχνημα παίζει η χαρά και ικανοποίηση που δίνει στο παιδί. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν δεν προκαλεί ισχυρές, συγκλονιστικές, μη διαχειρίσιμες συγκινήσεις, αν απευθύνεται σε πολύ μικρά παιδιά. Καθώς και η απλότητα στα εκφραστικά μέσα και η λιτή διατύπωση των εννοιών.

Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι το παιδικό βιβλίο είναι κατάλληλο μόνο κι αν ο συγγραφέας μπορέσει να «κατέβει» από την ωριμότητα, σοβαρότητα, πείρα που έχει και βρεθεί στα χαρούμενα, ξένοιαστα παιδικά χρόνια, που το λεξιλόγιο, οι συνήθεις, οι εμπειρίες, οι ευαισθησίες, τα ενδιαφέροντα και οι προτιμήσεις απέχουν πολύ από αυτόν.

Η ειλικρίνεια και η σαφήνεια στη γραφή με μπόλικη δόση αγάπης γι’ αυτό που δημιουργεί ο συγγραφέας τον καθιστά υπεύθυνο για το λογοτέχνημα που θα πέσει στα παιδικά χέρια και μάτια…

(Αναδημοσίευση από το http://tovivlio.net)