Χρόνια πολλά με 2012 ευχές…

Η παρέα του ΑΥΛΟΓΥΡΟΥ σας εύχεται το 2012 να είναι γεμάτο αλήθειες, να μας οπλίσει με δύναμη για ν’ αντιμετωπίσουμε ότι δύσκολο έρχεται και να  διώξει από τις ψυχές μας τις σκιές του μίσους και της ζήλειας που τα προηγούμενα χρόνια μας είχαν θολώσει τη σκέψη.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Ποια θα είναι η έκπληξη της πρωτοχρονιάς;

Το 2012 θα μπει θεαματικά …διαφορετικό

(κάνε κλικ στη φωτογραφία…)

http://www.otyposnews.gr/archives/32874

11 γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο

Εξεγέρσεις, βιβλικές καταστροφές, σκάνδαλα, συνωμοσίες, δολοφονίες. Το 2011 ήταν μια δύσκολη χρονιά, μια χρονιά με γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο, που μας τρόμαξαν, μας φόβισαν, μας σόκαραν.

Το NewsIt θυμήθηκε τα 11 πιο σημαντικά γεγονότα του χρόνου που μας αφήνει σε λίγες ώρες. Η ανάφλεξη στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, το τέλος εποχής σε Αίγυπτο και Λιβύη, ο θάνατος του Μουαμάρ Καντάφι κι εκείνος του Οσάμα μπιν Λάντεν, το σκάνδαλο Στρος Καν, οι αποκαλύψεις και οι αποδείξεις για μια καλοστημένη πλεκτάνη.
Η καταστροφή στην Ιαπωνία, η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ. 
Έγιναν κι άλλα, με τη δική τους βαρύτητα και σημασία…

http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=114191&catid=7

Ο ήχος του Μπιγκ Μπεν…

1923: Πραγματοποιείται η πρώτη διηπειρωτική ραδιοφωνική εκπομπή, μεταξύ Πίτσμπουργκ και Μάντσεστερ.

1923: Ο ήχος του Μπιγκ Μπεν γίνεται ραδιοφωνικό σήμα του BBC.

1952: Με την υπ' αριθμόν 14374 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών αναγνωρίζεται ο Σύνδεσμος Αθλητικών Συντακτών (ΣΑΣ) ως επίσημο σωματείο. Το 1971 θα μετονομαστεί σε ΣΑΤ και στις 17 Απριλίου 1981 σε ΠΣΑΤ.

1954: Τελειώνει το ραδιοφωνικό σίριαλ «Η σκιά» (The Shadow), στο οποίο έπαιξε και ο Όρσον Ουέλς την περίοδο 1937- 1938.

1989: Ο ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός ΑΝΤ1 ξεκινά τις εκπομπές του.

2005: Η ελληνική υπηρεσία του BBC παύει να υφίσταται.

«Πάμε σαν άλλοτε»

Χάνω τον μπούσουλα- Βρίσκω έναν μπούσουλα

Η ιταλική λέξη bussola σημαίνει πυξίδα. Η πυξίδα μας προσανατολίζει, άρα όταν «πηγαίνω με τον μπούσουλα» ή όταν «βρίσκω έναν μπούσουλα» πορεύομαι με υπολογισμό, βρίσκω έναν δρόμο (κοινωνικό, επαγγελματικό, κ.λ.π.) για να ακολουθήσω, ενώ όταν «χάνω τον μπούσουλα» αποπροσανατολίζομαι, πέφτω σε σύγχυση ιδεών και πραγμάτων.

Η μουσίτσα

Ο βουκόλος και το λιοντάρι

Κάποτε ένας βοσκός (γελαδάρης) έχασε ένα μοσχάρι. Αφού έψαξε ολούθε και δεν το βρήκε, έταξε να θυσιάσει ένα κατσίκι στο Δία, αν έβρισκε τον κλέφτη του μοσχαριού. Μπήκε ύστερα σ’ ένα πυκνό δάσος κι είδε ένα λιοντάρι να τρώει το μοσχάρι του. Τρόμαξε και ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό λέγοντας: «Αφέντη μου Δία, πριν από λίγο έταξε να σου θυσιάσω ένα κατσίκι, αν βρω τον κλέφτη. Τώρα σου τάζω να σου θυσιάσω ταύρο, αν γλυτώσω από τον κλέφτη».

Ο μύθος θέλει να μας πει πως οι δυστυχισμένοι άνθρωποι που ζουν στις στερήσεις, παρακαλούν και ελπίζουν να βρουν κάτι και άμα του βρουν, προσπαθούν με κάθε τρόπο να το αποφύγουν.

«Αισώπου Μύθοι»

Ο «αόρατος» επισκέπτης

Κάθε χρόνο, έτσι και φέτος όλα τα παιδιά του κόσμου, κι όσοι αισθάνονται παιδιά, περιμένουν με λαχτάρα και ανυπομονησία το δικό τους Άγιο Βασίλη.

Αυτός, που μπορεί να αλλάζει όνομα, μεταφορικό μέσο, χρόνο παράδοσης των δώρων, μερικές φορές και φύλο, μπορεί να κάνει το γύρο του κόσμου μέσα σε μία νύχτα, που παρ’ όλα αυτά η ύπαρξη του οφείλεται σ’ ένα πραγματικό πρόσωπο.

Έναν γενναιόδωρο χριστιανό επίσκοπο από τη Μίρα (Τουρκία), που έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. επί Διοκλητιανού, τον Άγιο Νικόλαο.

Υπάρχουν πολλοί μύθοι και ιστορίες που ταυτίζουν τον Άγιο Νικόλαο με τον Άγιο Βασίλη των παιδιών. Μια από αυτές λέει:

Ο Άγιος φορούσε κόκκινα ράσα και μίτρα στο κεφάλι και γύριζε χωριά και πόλεις μοιράζοντας δώρα στα παιδιά, γι’ αυτό και σε πολλές περιοχές η ανταλλαγή δώρων γίνεται ανήμερα στη γιορτή του, 6 Δεκεμβρίου.

Επίσης βοηθούσε τον κόσμο χωρίς να τον ξέρουν. Κάποια μέρα σκαρφάλωσε σε μια σκεπή και έριξε ένα γεμάτο πορτοφόλι από μια καμινάδα, αυτό μπήκε σε μια κάλτσα ενός κοριτσιού που είχε απλώσει στο τζάκι για να στεγνώσει.

Ο δικός μας Αϊ Βασίλης, δεν είναι άλλος από έναν αυστηρό ασκητή, ψηλό, αδύνατο με μαύρη γενειάδα και φιλάσθενο. Γεννήθηκε στην Καισαρεία το 330 μ.Χ. και σπούδασε στην Αθήνα. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του γίνεται επίσκοπος και μοιράζει όλη την περιουσία του στους φτωχούς. Φτιάχνει φιλανθρωπικά ιδρύματα, γηροκομεία, ορφανοτροφεία, νοσοκομεία και καθιερώνει τη διανομή τροφίμων, ρούχων και χρημάτων στους άπορους.

Η οικεία μορφή του ευτραφή, ασπρογένη γερούλη, με τα γυαλιά που είναι ντυμένος στα κόκκινα και τρυπώνει μέσα στα σπίτια από τις καμινάδες ή απ’ όπου μπορεί, για να αφήσει δώρα και ζει στο Βόρειο Πόλο, γίνεται γνωστή στην Ευρώπη τη μεσαιωνική εποχή.

Έτσι ο Αϊ- Βασίλης στην Ελλάδα, ο Santa Claus στην Αμερική, και Καναδά, ο Father Christmas στην Αγγλία, ο Sinter Klaas .η Der Weihnachtsmann στο Βέλγιο, ο Pere Noel στη Γαλλία, ο el Nino Jesus (μικρός Χριστούλης) στις Ισπανόφωνες χώρες, ο Viejo Pascuerro στη Χιλή, ο Papa Noel στη Βραζιλία και στο Περού, ο Black Peter στο Μαρόκο, ο Santa no Οjisan (θείος Βασίλης) ή Hoteiosho ή Santa Kuroshu στην Ιαπωνία, ο Pa Noesk ή Julenissen ή Julebukk στη Νορβηγία, ο Julemanden στην Δανία, ο Dun che La o Ren (ο γέρος των Χριστουγέννων) στην Κίνα και ο Svaty Mikalas στην Τσεχία, είναι μερικοί από τους «αόρατους» επισκέπτες που καρτερούν τα παιδιά να τους φέρουν τα δώρα τα Χριστούγεννα ή την Πρωτοχρονιά.

Ο ευπρόσδεκτος μουσαφίρης των εορτών σε κάποιους μοίρασε τα δώρα του και σ’ άλλους θα πάει στις 6 Ιανουαρίου, στην γιορτή των «Επιφανειών», τα Θεοφάνια ή στη γιορτή των Τριών Μάγων, όπως λέγεται.

Έτσι λοιπόν, τα Γερμανόπουλα πήραν τα δώρα τους από τον Christkindl ή Der Weihnachtsmann με τη συνοδεία του βοηθού του, που κουβαλάει το σάκο του, μουγκρίζει σαν δράκος και ακούει σε διαφορετικό όνομα σε κάθε περιοχή της Γερμανίας.

Στην Ολλανδία ο Kerstman έρχεται από την Ισπανία. Ναι καλά διαβάσατε και μάλιστα φοράει στολή επισκόπου και κρατάει τα δώρα.

Στη Φινλανδία ο Joulupukki κάποτε ήταν ένα κακό πνεύμα και τρομοκρατούσε τα παιδιά, ενώ σήμερα έχει μεταμορφωθεί στον καλό Άγιο με τα δώρα.

Τα παιδιά στη Σουηδία περιμένουν τον Jultomten (Νάνο των Χριστουγέννων), που το έλκηθρό του το σπρώχνουν οι Julbocker (οι τράγοι του Θορ), για να τους φέρουν τα «julklappar» (χριστουγεννιάτικα δώρα).

Στη εξωτική Χαβάη, ο Kanakaloka, φτάνει με πλοίο, ενώ στην Αυστραλία κάνει water ski στα ποτάμια της, φορώντας κόκκινο αδιάβροχο παντελόνι και παράλληλα στην Αφρική ο Αϊ-Βασίλης έρχεται από τη ζούγκλα.

Τα παιδιά της Ανατολικής Ευρώπης περιμένουν τα δώρα από τον ουρανό, στην Πολωνία από τα αστέρια και οι μικροί Ούγγροι από τους αγγέλους.

Στο Βέλγιο ο Sinter Klaas (Άγιος Νικόλαος) έρχεται πάνω σε λευκό άλογο και αφήνει τα δώρα των παιδιών μέσα στα ξύλινα παπουτσάκια τους.

Στη Συρία τα περιμένουν από τη νεότερη καμήλα των Τριών Μάγων που θα τους φέρει τα δώρα στις 6 Ιανουαρίου, την ημέρα των Τριών Μάγων.

Στο Πόρτο Ρίκο ο Αϊ Βασίλης πήγε τα Χριστούγεννα. Ενώ την ημέρα των Επιφανειών, θα πάνε οι Τρεις Μάγοι (Melchor, Caspar, Baltasar) να τους ξαναδώσουν δώρα. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ισπανία.

Στην κοντινή μας Ιταλία ο Babbo Natale έβαλε τα δώρα των παιδιών στα παπουτσάκια τους, ενώ η «Φωτισμένη» La Befana, (που απεικονίζεται ως νεράιδα, ως γριά ή ως μάγισσα), που σύμφωνα με την παράδοση αρνήθηκε να ακολουθήσει τους μάγους στη Βηθλεέμ όταν πέρασαν από το σπίτι της, θα πάει από πόρτα σε πόρτα ελπίζοντας ότι θα συναντήσει τον νεογέννητο Ιησού την ημέρα των Θεοφανίων και θα αφήσει τα δώρα μέσα στα πήλινα αγγεία.

Η ιστορία είναι περίπου η ίδια και στη Ρωσία. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, η Μπαμπούσκα, που η παράδοση τη θέλει να δίνει λάθος οδηγίες στους Μάγους ώστε την παραμονή της γιορτής των Τριών Μάγων, αυτή να σκύβει πάνω από τα πρόσωπα των μικρών παιδιών και να τους αφήνει τα δώρα.

Χρόνια Πολλά

Καλλιόπη Γραμμένου

Δημοσιογράφος-Παιδαγωγός

Ο Καζαμίας του 2012, απευθείας από το Μαντείο των Δελφών

Ποιο είναι το Παπαδήμειο θεώρημα; Να αγοράσουμε μετοχές για το 2012; Θα παραμείνουμε στο ευρώ; Πότε θα επιστρέψει στην εξουσία ο Κώστας Καραμανλής ο νεώτερος; Θα πάρουμε την Κωνσταντινούπολη; Ποιος θα είναι ο επόμενος αρχηγός τους ΠΑΣΟΚ; Πότε θα δώσει η Άννα τα βιβλία στα σχολεία; Αυτά και άλλα πολλά θα διαβάσετε σήμερα στον Καζαμία...

Ιανουάριος: Στην σύνοδο κορυφής των ηγετών της Ευρώπης, η κυρία Μέρκελ απευθύνει δημόσια συγχαρητήρια στον Έλληνα πρωθυπουργό κ. Παπαδήμο. Είναι ο πρώτος Έλληνας επίσημος στην ιστορία αυτής της χώρας που κατάφερε να διατυπώσει σε ένα θεώρημα όλη την ουσία τα προβλήματος: «Αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα». Το θεώρημα ονομάστηκε Παπαδήμειο και πολλά πανεπιστήμια εκδήλωσαν έντονο ενδιαφέρον να οργανώσουν συνέδρια και ομιλίες σχετικά με το θέμα.

Φεβρουάριος: Οι Ευρωπαίοι ηγέτες σε έκτακτη συνάντηση στην Ρώμη πήραν μια ιστορική απόφαση. Να δείξουν για πρώτη φορά την πόρτα της εξόδου σε μία χώρα - μέλος, στην Ελλάδα. Η Ελλάδα επιστρέφει σε μία μέρα στη δραχμή. Το ευρώ είναι πλέον σκληρό νόμισμα και οι ταινίες του Βασίλη Καΐλα και του Νίκου Ξανθόπουλου σημειώνουν τρομερή ζήτηση. Στο top ten ο μετανάστης του Στέλιου Καζαντζίδη…

(τα ωραία, είναι πιο κάτω…)

http://greki-gr.blogspot.com/2011/12/2012_30.html

Τι έκανε στην ζωή του ο «Ομορφάντρας» πριν τον γνωρίσουμε;

Είναι το πρόσωπο του μήνα! Ο λόγος για τον «Ομορφάντρα» που έκλεψε καρδιές στην διαφήμιση της γνωστής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας με τις χιουμοριστικές ατάκες του.

Ο ηθοποιός Μανώλης Μαυροματάκης όμως έχει και λαμπρή πορεία στο θέατρο και τον κινηματογράφο.

Το κοινό τον έχει θαυμάσει για τις μοναδικές του υποκριτικές ικανότητες ως συντελεστή στις ταινίες «Μαριονέτα – Marionette» (2007), «Uranya» (2006), «Το Όνειρο του Σκύλου – A Dog's Dream» (2005), «Quo Vadis» (2004), «Μπραζιλέρο» (2001), «Ένας Λαμπερός Ηλιος – A Bright Shinning Sun» (2000), «Η Γωνία του Παραδείσου» (1998), «Πριν το Τελος του Κοσμου – Before the End of the World» (1996), «Ελεύθερη Κατάδυση – Love Knot» (1995), «Λευτέρης Δημακόπουλος – Lefteris Dimakopoulos» (1993), ενώ στο θέατρο έπαιξε στην παράσταση «Ο Ζορμπάς, η πραγματική ιστορία». Τέλος, έχει συνεργαστεί και με τον Πάνο Κοκκινόπουλο σε επεισόδια του Κόκκινου Κύκλου.

Επίσης ο ηθοποιός έχει πάρει το πρώτο βραβείο ανδρικής ερμηνείας στο φεστιβάλ Δράμας, για την ταινία «Τα παιδιά της Σπιναλόγκας» του Κώστα Αθουσάκη που προβλήθηκε το 2007.

http://www.mediagate.gr/On-Screen/item/12540-VIDEO-Ti-ekane-stin-zoi-toy-o-Omorfantras-prin-ton-gnorisoyme

Δικαιωμένη οριστικώς η μονή Βατοπεδίου…

Δικαιωμένη οριστικά και αμετάκλητα από ανώτατο όργανο του κράτους, και μάλιστα επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, είναι η μονή Βατοπεδίου για την ομώνυμη πολύκροτη υπόθεση τόνισε ο πρώην υφυπουργός Οικονομίας Πέτρος Δούκας.
«Όταν ένας Έλληνας έχει διεκδίκηση σε ένα ακίνητο το μόνο όργανο στο οποίο μπορεί να απευθυνθεί είναι το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων και Ανταλλάξιμης Περιουσίας. Απευθύνθηκαν οι μοναχοί σε αυτό το όργανο, που είναι ανώτατο όργανο του κράτους, και αυτό δήλωσε ομόφωνα και αμετάκλητα επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ότι οι λίμνη Βιστωνίδα και παραλίμνιες περιοχές δεν ανήκουν στο κράτος και ανήκουν στη μονή Βατοπεδίου» σημείωσε.

Για ενδεχόμενο να αλλάξουν οι όροι περιορισμού του Εφραίμ έκανε λόγο ο στενός συνεργάτης του στην Κύπρο Άθως Κοιρανίδης, ο οποίος τον επισκέφθηκε την Πέμπτη μαζί με τις αδελφές του ηγουμένου στον Κορυδαλλό.

http://www.e-magazino.gr/epikairotita/dikaiomeni-oristikos-i-moni-batopediou.html

Το ραδιόφωνο… υπογράφει σύμβαση!

1934: Μονογραφείται η σύμβαση για την ίδρυση ραδιοφωνικού σταθμού στην Ελλάδα.

1953: Η πρώτη έγχρωμη τηλεόραση πωλείται προς 1.175 δολάρια.

1961: Μία ομάδα 83 νέων -Φίλοι της Μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη- αποστέλλουν στον Τύπο επιστολή διαμαρτυρίας «δια την άδικον και αντιπνευματικήν στάσιν των Ραδιοφωνικών μας Σταθμών, έναντι των τραγουδιών του, δια του αποκλεισμού από τας εκπομπάς των». Το όνομα Μανώλης Λοΐζος (Μάνος Λοΐζος) είναι το δεύτερο στη σειρά.

1991: Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων ανακοινώνει ότι 83 δημοσιογράφοι έπεσαν θύματα της βίας τη χρονιά που πέρασε.

 "Πάμε σαν άλλοτε…"

Ο βοριάς και ο ήλιος

Μια φορά ο βοριάς και ο ήλιος μάλωναν για το ποιος είναι πιο δυνατός. Τέλος αποφάσισαν να θεωρηθεί νικητής όποιος θα κατόρθωνε να γδύσει έναν άνθρωπο οδοιπόρο.  Άρχισε λοιπόν ο βοριάς να φυσά δυνατά. Ο άνθρωπος τυλιγόταν στα ρούχα του κι ο βοριάς όλο και δυνάμωνε το φύσημά του. Σαν ο άνθρωπος είδε ότι το κρύο δυνάμωνε, έβαλε κι άλλο ρούχο πάνω του. Έτσι ο βοριάς απελπίστηκε και τον έδωσε στον ήλιο.

Ο ήλιος στην  αρχή ζέσταινε λίγο κι ο άνθρωπος αναγκάστηκε να πετάξει το ρούχο που είχε προσθέσει. Ύστερα δυνάμωνε το λιοπύρι τόσο πολύ, που ο άνθρωπος δεν άντεξε, γδύθηκε και πήγε να κολυμπήσει σ’ ένα ποτάμι.

Ο μύθος αυτός μας διδάσκει πως η πειθώ είναι πιο αποτελεσματική και είναι καλύτερη λύση από τη βία.

«Αισώπου Μύθοι»

Φαρσί

Στην Περσία, το σημερινό Ιράν, έζησαν πολλές τουρκικές φυλές πριν εγκατασταθούν στην Τουρκία. Γι’ αυτό και οι λόγιοι των Οθωμανών γνώριζαν των περσική γλώσσα. Στην τουρκική η λ. farsi σήμαινε περσικά και επειδή για τον απλό λαό η γνώση της περσικής γλώσσας θεωρούνταν μεγάλο κατόρθωμα, κατέληξε με την πάροδο του χρόνου να πάρει τη σημασία του άπιαστα, στην εντέλεια.

Η μουσίτσα

Το ποδαρικό

Το έθιμο του ποδαρικού είναι ένα έθιμο που δεν ξεκίνησε μέσα από τα χριστιανικά περιβάλλοντα αλλά έχει συμβολική σημασία.

Οι νοικοκυραίοι πιστεύουν ότι αν ένας τυχερός και γουρλής άνθρωπος μπει στο σπίτι τους μόλις αλλάξει ο χρόνος και ευχηθεί όλα τα αγαθά, τότε θα πάει καλά όλη η χρονιά, η οικογένεια θα έχει υγεία, ευτυχία, αγάπη και όλες τις οικονομικές ανέσεις.

Από το σερφάρισμα του Προκόπη

http://christmas.pathfinder.gr/tradition/symbols/good-luck.html

Ήθη και έθιμα Πρωτοχρονιάς στην Ελλάδα

Στα όμορφα Επτάνησα, ανάμεσα στο Ιόνιο πέλαγος και την Αδριατική θάλασσα, χαίρονται με ξεχωριστό τρόπο τις ημέρες του Δωδεκαημέρου. Οι άνθρωποι γιορτάζουν πηγαίνοντας στην εκκλησία, τρώγοντας, πίνοντας, τραγουδώντας αλλά και κάνοντας αστεία ο ένας στον άλλο.

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς το βράδυ οι κάτοικοι κυρίως της Κεφαλονιάς, έχουν το έθιμο που ονομάζεται «κολόνιες». Γεμάτοι χαρά για τον ερχομό του Νέου Χρόνου οι κάτοικοι κατεβαίνουν στο δρόμο κρατώντας μπουκάλια με κολόνια και ραίνουν ο ένας τον άλλο τραγουδώντας: «Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς, να σας ειπούμε Χρόνους Πολλούς».

Και η τελευταία ευχή του χρόνου που ανταλλάσσουν είναι «Καλή Αποκοπή» δηλαδή «με το καλό να αποχωριστούμε τον παλιό το χρόνο».

«Πάλιν ακούσατε άρχοντες πάλι να σας ειπούμε. Ότι και αύριο εστί ανάγκη να χαρούμε και να πανηγυρίζομεν περιτομήν Κυρίου, την εορτήν του Μάκαρος Μεγάλου Βασιλείου».

Οι παλιοί Αθηναίοι περίμεναν τον Αϊ Βασίλη από το βράδυ της παραμονής με ολάνοιχτες τις πόρτες των σπιτιών τους και επειδή σύμφωνα με την παράδοση, θα ήταν... κουρασμένος και πεινασμένος από το μακρινό ταξίδι του, έστρωναν ένα μεγάλο τραπέζι και το φόρτωναν με τα πιο εκλεκτά γλυκίσματα και φαγητά για να τον φιλοξενήσουν... γύρω από το τραπέζι αυτό μαζευόταν το βράδυ της παραμονής όλη η οικογένεια και περίμενε για ν' αρχίσει το φαγοπότι. ..... Τα μεσάνυχτα έσβηναν τις λάμπες τους κι έδιωχναν με γιουχαΐσματα τον παλιό χρόνο, πετώντας πίσω του στο δρόμο ένα παλιοπάπουτσο.

Το έθιμο του ροδιού της πρωτοχρονιάς διατηρείται και σήμερα. Την ώρα που αλλάζει ο χρόνος στην εξώπορτα του σπιτιού πετάνε και σπάνε ένα ρόδι και μπαίνουν μέσα στο σπίτι με το δεξί «ποδικάνοντας» το ποδαρικό, ώστε ο καινούργιος χρόνος να τα φέρει όλα δεξιά, καλότυχα.

Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, στην Πελοπόννησο, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία, ντυμένοι όλοι με τα καλά τους ρούχα για να παρακολουθήσουν τη λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και να υποδεχτούν το νέο χρόνο,  καλό κι ευλογημένο.

Ο νοικοκύρης κρατάει στην τσέπη του ένα ρόδι, για να το λειτουργήσει.

Γυρνώντας σπίτι, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας και να του ανοίξουν, δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του. Έτσι θα είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι για να κάνει το καλό ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι.

Μπαίνοντας μέσα , με το δεξί ποδάρι, σπάζει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, το ρίχνει δηλαδή κάτω με δύναμη για να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: «με υγεία , ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι , τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά».

Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες να είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες , τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.

Το ρόδι είναι σύμβολο αφθονίας, γονιμότητας και καλής τύχης. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας κρεμούσαν στο κάθε σπίτι, από το φθινόπωρο. Μετά τη Μεγάλη Λειτουργία της Πρωτοχρονιάς το πετούσαν με δύναμη στο κατώφλι για να σπάσει σε χίλια κομμάτια κι έλεγαν: «Χρόνια Πολλά! Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος!»

Άλλα έθιμα της ημέρας αυτής είναι τα δώρα του Αϊ Βασίλη και το κόψιμο της βασιλόπιτας.

Στις Κυκλάδες τώρα, θεωρούν καλό οιωνό να φυσάει βοριάς την πρωτοχρονιά. Επίσης θεωρούν καλό σημάδι αν έρθει στην αυλή τους περιστέρι τη μέρα αυτή. Αν όμως πετάξει πάνω από το σπιτικό τους κοράκι τους βάζει σε σκέψεις μελαγχολικές ότι τάχα τους περιμένουν συμφορές…

Σε μερικά χωριά όταν πλένονται το πρωί της Πρωτοχρονιάς αγγίζουν το πρόσωπό τους μ' ένα κομμάτι σίδερο, για να είναι όλο το χρόνο... «σιδερένιοι».

Με την Πρωτοχρονιά είναι συνδεδεμένες και πολλές προλήψεις. Τη μέρα αυτή αποφεύγουν να πληρώνουν χρέος, να δανείσουν λεφτά, να δουλέψουν ή να δώσουν φωτιά. Όλα αυτά ξεκινούν από την προληπτική σκέψη: ό, τι κάνει και πάθει κανείς αυτή τη μέρα θα εξακολουθεί να συμβαίνει όλο το χρόνο!

Πολλοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ακόμα και σήμερα ποιος θα κάνει ποδαρικό στο σπίτι τους.

Έτσι από την παραμονή λένε σε κάποιο δικό τους άνθρωπο, που τον θεωρούν καλότυχο και γουρλή, να έρθει την Πρωτοχρονιά να τους κάνει ποδαρικό.

Μόλις μπει στο σπίτι τον βάζουν να πατήσει ένα σίδερο για να είναι όλοι σιδερένιοι και γεροί μέσα στο σπίτι στη διάρκεια του καινούργιου χρόνου.

Η νοικοκυρά φιλεύει τον άνθρωπο που κάνει ποδαρικό για το καλό του χρόνου. Συνήθως του δίνει μήλα ή καρύδια και μια κουταλιά γλυκό κυδώνι ή ότι άλλο γλυκό έχει φτιάξει για τις γιορτές. Αν ανήμερα την Πρωτοχρονιά έχει λιακάδα, πιστεύουν πως ο καιρός θα είναι ο ίδιος σαράντα μέρες.

Λένε: «Τ' άλιασε η αρκούδα τα αρκουδάκια της, δε θα 'χουμε χειμώνα βαρύ».

Αν όμως ο καιρός είναι άσχημος την Πρωτοχρονιά θα συμβεί το αντίθετο, δηλαδή σαράντα μέρες θα έχουμε βαρυχειμωνιά.

Τα Μπουμπουσιάρια ή ρουγκατσιάρια ονομάζονται στη Δ. Μακεδονία τα καρναβάλια που γίνονται την Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνεια.

Μπουμπουσιάρια τα λένε κυρίως στη Σιάτιστα και τα γύρω χωριά, καθώς και στα Βλαχοχώρια των Γρεβενών.

Ως ρουγκατσιάρια είναι γνωστά σ' ολόκληρο τον υπόλοιπο νομό Κοζάνης, στην Καστοριά κλπ. Στην τελευταία αυτή μάλιστα αποκαλούνται ειδικότερα ρογκουτσάρια και γίνονται στις 7 και 8 του Γενάρη δηλ. τ' Αγιαννιού.

Στη Σιάτιστα τα μπουμπουσιάρια γίνονται την Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνεια -κυρίως τα Θεοφάνεια- ενώ σ' όλα τα άλλα χωριά του Βοϊου μόνο την Πρωτοχρονιά.

Εξαίρεση αποτελεί η Εράτυρα.  Εκεί το ωραίο αυτό έθιμο το συναντούμε την επομένη της Πρωτοχρονιάς. Στην Κοζάνη, στη Νάουσα κι άλλες πόλεις της Δ. Μακεδονίας ίσχυαν τα ίδια, αλλά απ' την απελευθέρωση του 1912 και δώθε η συνήθεια να γίνονται καρναβάλια την Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνεια ατόνησε σιγά-σιγά και επεκράτησε το ευρωπαϊκό έθιμο του αποκριάτικου καρνάβαλου. Το ίδιο συνέβη και στα Γρεβενά, όπου παλιά λεβεντόκορμοι νέοι φορούσαν φουστανέλες και κουδούνια την Πρωτοχρονιά.

Στα Βλαχοχώρια την παραμονή των Θεοφανείων οι διάφορες παρέες των μεταμφιεσμένων νέων αποτελούσαν συγκροτημένες παρέες, σχεδόν στερεότυπες πάντα: η νύφη, ο γιατρός, ο γκέκας, ο αρματολός και ο σαλός (τρελός), που κατά κανόνα ήταν φορτωμένος με τα κουδούνια.

Σε πολλά μέρη τα ρουγκατσιάρια έκαναν επισκέψεις και στα διπλανά χωριά κι όταν συναντιόταν παρέες δύο χωριών πιανόταν από τα μπράτσα και, πηδώντας ζωηρά, χτυπούσαν τα κουδούνια με δύναμη, προσπαθώντας η κάθε παρέα να αναγκάσει τους αντιπάλους σε υποχώρηση.

Στη Σιάτιστα και αλλού οι μικροί μεταμφιεσμένοι γυρίζουν στα σπίτια ή σταματούν τους μεγάλους στο δρόμο και τραγουδώντας κάνουν έκκληση στα κουβαρντάδικα αισθήματά τους, ως εξής: «Και βάλε το χεράκι σου στην αργυρή σου τσέπη...»

Καλλιόπη Γραμμένου

Δημοσιογράφος- Παιδαγωγός

Ο Τάσης του «Άραβα», το απόλυτο αφεντικό του ΠΑΟ!!!

Η συζήτηση στο καφενείο του Τζιμάκου είχε ανάψει για τα καλά, με το Μηνά να τα έχει βάλει με όλους εκείνους που αδιαφορούν και παίζουν με την ιστορία της ομάδας του!

«Δε το δέχομαι βρε αδερφέ, πώς να το κάνουμε. Να έρχεται ο κάθε μπουχέσας κάθε λίγο και λιγάκι και να μου λέει εκπροσωπώ τον τάδε και η ομάδα μου ανήκει…»

«Ηρέμησε και προσπάθησε φίλτατε να ταυτιστείς με την ροή των γεγονότων», τον συμβούλεψε ο Μελέτης, αλλά αυτός, που!

«Ποια ροή και καταρροή μου τσαμπουνάς  δάσκαλε. Εδώ έχει πάρει φωτιά ο κωλαρίνος μας και σε λίγο θα μας πάρουν όλοι στο κυνήγι με τα καρότα. Το ξέχασες το χουνέρι στη Ριζούπολη;»

«Αγαπητέ μου δεν ξέχασα τίποτα, αλλά θέλω να πιστεύω ότι όλα αυτά είναι προμελετημένα σχέδια δράσης».

«Ό, τι και να’ ναι, εγώ δε δέχομαι να έχω πρόεδρο τον πρίγκιπα της σαρδέλας, της μορταδέλας, της σαλμονέλας και της παλιομπακατέλας. Εγώ είμαι Ευρωπαίος και έτσι θα μείνω.  Τι παραπάνω δηλαδή έχουν οι άλλοι. Ένας άρρωστο γαύρο έχουν και το ίδιο θέλω κι εγώ…»

«Γαύρο πρόεδρο; Με εκπλήσσεις!» του λέει χαμογελώντας

«Φτου  σκατά στον κόρφο μου. Άρρωστο  βάζελο θέλω, που να με πωρώνει, να με τρελαίνει, να με αρρωσταίνει. Ας είναι και ο Βγενόπουλος, δε με πειράζει. Θέλω αυτόν που θα έχει πισίνα με σχήμα  το τριφύλλι στο σπίτι του και το ίδιο σχήμα στην καρδία του.  Πολλά ζητάω;»

«Τι να σου πω. Λίγο τρελό μου ακούγεται, αλλά περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα», παρατηρεί ο Μελέτης, με το Τζιμάκο να τους πλησιάζει και να στέκεται πάνω από το Μηνά που πίνει τη τελευταία τζούρα από το ουίσκι του.

«Ρε συ Μηνά, γιατί δεν παίρνεις τηλέφωνο το Γόντικα να του προτείνεις να πάρει την ομάδα ο δικός μας ο Άραβας . Ποιο αξιόπιστος είναι αυτός και τον ξέρουμε για τα καλά. Ολόκληρη Φάρμα με κουνέλια έχει. Για φαντάσου…»

Σηκώνει τα χέρια του ψηλά και τα ανοίγει δηλώνοντας ότι διαβάζει πρωτοσέλιδο εφημερίδας.

«Ο Τάσης του Άραβα, το απόλυτο αφεντικό του Παναθηναϊκού που δεν τάζει λαγούς με πετραχήλια, αλλά έχει κουνέλια», λέει για να βάλουν όλοι τα γέλια, με το Μηνά όμως να του απαντά:

«Μιλάνε όλοι, μιλάνε και αυτοί που τους έχουν πάρει την ομάδα οι Νοτιάδες, οι Βοριάδες και όλα τα τσουνάμια της γης.  Αγαπούλα…. βγάλε του Άραβα την κουκούλα»!

(Από τη συλλογή χρονογραφημάτων «Τα λόγια του καφενέ» του Παύλου Ανδριά)

Όλα αλλάζουν στα δελτία των οκτώ!

Όπως δείχνουν τα πράγματα, το 2012, τηλεοπτικά δεν θα πλήξουμε. Θα φροντίσουν γι’ αυτό, τα δελτία των οκτώ και οι μετακινήσεις που προαναγγέλλονται  στο τηλεοπτικό σκηνικό.
Όλα δείχνουν ότι άνκορμαν του ΑΝΤ1 (για τουλάχιστον 4 μέρες την εβδομάδα) θα είναι ο Νίκος Χατζηνικολάου, ενώ στη «μάχη των οκτώ» ετοιμάζεται να επανέλθει ο Alpha, με κεντρικό παρουσιαστή τον Γιάννη Παπαγιάννη…

…με τη μπίλια όμως να μην έχει καθίσει ακόμα σε «νούμερο» και σε χρώμα!!!

http://www.newpost.gr/post/95319/Όλα-αλλάζουν-στα-δελτία-των-οκτώ!/

Υπουργοί διμηνήτες… ενόψει!

Μα είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για τη διάρκεια της θητείας των υπουργών;

Οι άνθρωποι αυτοί, από τη στιγμή που παραμυθιάζουν τα χαϊβάνια τους ψηφοφόρους τους και παίρνουν την εξουσία σπίτι τους, κατεβάζουν ρολά και αρχίζουν να εισπράττουν!

Αυτός είναι ο ρόλος τους, χρόνια τώρα. Ένα καλό παραμύθι γι’ αρχή και μετά ξάπλα και εμφανίσεις στην TV.

Και έρχεται τώρα ο «Μπάρμπα Δήμος» και τους βάζει χρονοδιάγραμμα και ρόλο εργασίας!

Αφού αγανάκτησε με τους πολιτικούς ελεύθερους επαγγελματίες, ξενέρωσε με τους ορισμένου χρόνου, αηδίασε με τους συμβασιούχους, σιχάθηκε τους μερικής απασχόλησης, που όλοι μαζί τόσα χρόνια μας έκλεβαν με το γάντι, πήρε τη μεγάλη απόφαση και από δω και πέρα, θα έχουμε διμηνήτες, που να μη μπορούν να επηρεάζουν κανέναν…

Δόση και υπουργοί. Υπουργοί και δόση, μέχρι την τελική πτώση.

Ο περίεργος

Υπομένει στωικά

Ο στωικισμός ήταν φιλοσοφική σχολή που αναπτύχθηκε...

Τα τρία βόδια και το λιοντάρι

Κάποτε βοσκούσαν μαζί τρία βόδια. Ένα λιοντάρι ήθελε να τα φάει, δεν μπορούσε όμως γιατί ήταν αγαπημένα. Τότε με συκοφαντίες και κολακευτικά λόγια τα χώρισε και ένα- ένα απομονωμένο, τα έφαγε με την ησυχία του.

Ο μύθος αυτός θέλει να μας πει πως για να ζούμε όσο πιο ασφαλείς μπορούμε πρέπει να μην πιστεύουμε τους εχθρούς μας αλλά να πιστεύουμε τους φίλους και να τηρούμε τη φιλία μας.

«Αισώπου μύθοι»

Το ρόδι

Άλλο ένα πανάρχαιο έθιμο του λαού μας είναι το «σπάσιμο του ροδιού». Το έθιμο αυτό ξεκίνησε από την Πελοπόννησο.

Το πρωί της Πρωτοχρονιάς , η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία , ντυμένοι όλοι με τα καλά τους ρούχα για να παρακολουθήσουν τη Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και να υποδεχτούν το νέο χρόνο, καλό κι ευλογημένο. Στην επιστροφή, ο νοικοκύρης του σπιτιού έχει στην τσέπη του ένα λειτουργημένο ρόδι, που στην Μικρά Ασία το φυλούσαν στα εικονίσματα από τις 14 Σεπτέμβρη, δηλαδή τη μέρα του Σταυρού. Είναι αυτός που κάνει το ποδαρικό και σπάει το ρόδι. Πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας και να του ανοίξουν. Δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του. Έτσι είναι ο πρώτος που μπαίνει στο σπίτι για να κάνει το ποδαρικό με το ρόδι στο χέρι.

Από το σερφάρισμα του Προκόπη

http://christmas.pathfinder.gr/tradition/symbols/pomegranate.html

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ

Ένα από τα ελάχιστα αρχέγονα έθιμα που επιβιώνουν την Πρωτοχρονιά, είναι το κόψιμο της βασιλόπιτας.

Στην αρχαιότητα υπήρχε το έθιμο του εορταστικού άρτου, τον οποίο σε μεγάλες αγροτικές γιορτές οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς. Τέτοιες γιορτές ήταν τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια. Στα Κρόνια (εορτή του θεού Κ(Χ)ρόνου, που λατρεύονταν στην Ελλάδα και στα Σατουρνάλια (Saturnalia) της Ρώμης, έφτιαχναν γλυκά και πίττες, μέσα στα οποία έβαζαν νομίσματα και σε όποιον τύχαινε το κομμάτι, ήταν ο τυχερός της παρέας...

Το ποιες είναι οι ρίζες της και γιατί συμβαίνει αυτό την 1η του έτους, θα σας το πω με μια ιστορία, που συνέβη πριν από εκατοντάδες χρόνια, περίπου 1500, στην Καισάρεια, την πόλη της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία.

Εκεί ο Μέγας Βασίλειος ήταν ο δεσπότης και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια.

Κάποια μέρα, ένας αχόρταγος στρατηγός-τύραννος της περιοχής, με θράσος και θυμό, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης και ό, τι άλλο πολύτιμο υπήρχε, αλλιώς θα την πολιορκούσε για να την κατακτήσει και να την λεηλατήσει.

Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν για να σωθεί η πόλη.

Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισάρεια. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν ακόμα στο ναό και προσευχόταν.

Ο Μέγας Βασίλειος του είπε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχια. Ο στρατηγός θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να τον απειλεί, λέγοντας του ότι θα τον εξορίσει ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.

Οι χριστιανοί της Καισάρειας, που αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους, θέλησαν να τον βοηθήσουν. Έτσι μάζεψαν ό, τι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.

Ο Μέγας Βασίλειος, για μια ακόμα φορά προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ό, τι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι.

Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά, έγινε ένα θαύμα. Μια λάμψη και αμέσως μετά ένας λαμπρός καβαλάρης όρμησε με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του και τους αφάνισαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.

Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισάρειας. Ο Μέγας Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση, γιατί έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης, δίκαια.

Μετά από προσευχή, κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια. Μέσα στο καθένα θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης.

Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, «η βασιλόπιτα», που έφερε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί.

Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου, για να μας θυμίζει την αγάπη και την καλοσύνη αυτού του Άγιου ανθρώπου.

Στις μέρες μας, στην πλειοψηφία τους οι Έλληνες κόβουν την Βασιλόπιτα αμέσως μετά την αλλαγή του χρόνου. Σε μερικές όμως, περιοχές της Ελλάδας η Βασιλόπιτα κόβεται στο μεσημεριανό τραπέζι, ανήμερα του Αγίου Βασιλείου την 1^η μέρα του χρόνου. Το εθιμοτυπικό, εντούτοις παραμένει το ίδιο.

Ο νοικοκύρης την σταυρώνει τρεις φορές με ένα μαχαίρι και μετά αρχίζει να κόβει τα κομμάτια. Το πρώτο είναι του Χριστού, το δεύτερο της Παναγίας, το τρίτο του Αγίου Βασιλείου, το τέταρτο του σπιτιού και ακολουθούν τα κομμάτια των μελών της οικογένειας με σειρά ηλικίας. Κατόπιν ακολουθεί ένα τελευταίο κομμάτι, αυτό του φτωχού. Σε κάποιες περιοχές, κυρίως αγροτικές, κόβονται και δύο κομμάτια επιπλέον. Ένα για τα ζώα και ένα για τα σπαρτά.

Όποιος βρει στο κομμάτι του το κρυμμένο φλουρί θεωρείται ο τυχερός της χρονιάς και συνήθως μαζί με το φλουρί ο νοικοκύρης του δίνει ένα δώρο ή ένα χρηματικό ποσό. Αν το φλουρί πέσει στα κομμάτια του Χριστού, της Παναγίας ή του Αγίου Βασιλείου, το ποσό αυτό δίνεται στην εκκλησία, ενώ αν πέσει στο κομμάτι του φτωχού το ποσό δίνεται σε κάποιον ζητιάνο.

Εύχομαι το φλουρί της δική σας βασιλόπιτας, να φέρει σε σας και την οικογένειά σας, 2012 δώρα και να τα μοιραστείτε δίκαια.

Καλή Χρονιά

Καλλιόπη Γραμμένου

Παιδαγωγός-Δημοσιογράφος