Η φαντασία, η ανεμελιά, η αγάπη και λαχτάρα για ζωή...
την ακολουθούν από τα παιδικά της χρόνια. Ξενοιασιά, παιχνίδι, σινεμά, «Ρομάντζο», βόλτες και όνειρα… Όνειρα που οδήγησαν σε στόχους και οι στόχοι στο ταξίδι…
την ακολουθούν από τα παιδικά της χρόνια. Ξενοιασιά, παιχνίδι, σινεμά, «Ρομάντζο», βόλτες και όνειρα… Όνειρα που οδήγησαν σε στόχους και οι στόχοι στο ταξίδι…
Ένα ταξίδι που ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια,
τότε που κάναμε όνειρα, πλάθαμε ιστορίες για το αύριο και γράφαμε τα πάντα στο
«Λεύκωμά μας».
Εσείς, είχατε λεύκωμα;
Ναι, είχα, όλες είχαμε εκείνον τον καιρό...
Που το κρύβατε συνήθως;
Δεν θυμάμαι να το κρύβω, όλο και κάποια συμμαθήτρια το είχε, το έδινε με
τη σειρά της σε κάποια άλλη και πήγαινε λέγοντας. Μόνο όταν δεν χωρούσαν άλλες
απαντήσεις το πήρα πίσω και το έβαλα στο συρτάρι του γραφείου μου.
Πως ήταν το παιδικό σας δωμάτιο;
Μόνο με τα απαραίτητα, λιτότατο με απόφαση της μαμάς.
Ποια περιοδικά διαβάζατε;
Ό,τι έβρισκα, αλλά θυμάμαι ΓΥΝΑΙΚΑ, ΠΑΝΘΕΟΝ, ΦΑΝΤΑΖΙΟ, ΡΟΜΑΝΤΣΟ.
Ποιο ήταν το επάγγελμα που θέλατε να κάνετε;
Αρχιτέκτων.
Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που γράψατε;
ΣΑΝ ΣΤΑΧΥΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ.
Θυμάστε την πρώτη παρουσίαση βιβλίου σας;
Όλες τις θυμάμαι, και φυσικά την πρώτη. Μια βουτιά σε αχαρτογράφητα νερά
ήταν, αλλά οι αγαπημένοι άνθρωποι που είχα δίπλα μου την έκαναν εύκολη.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;
Δύσκολο να ξεχωρίσω ένα, αλλά πολλές φορές αναφέρω (όπως και τώρα) τη
ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΨΥΧΗ του Ρομαίν Ρολλάν, ένα πραγματικό λογοτεχνικό έπος.
Ποια ήταν η αγαπημένη σας ταινία στα εφηβικά
σας χρόνια;
Κι αυτές πολλές και υπέροχες. Έβλεπα τρεις ταινίες την εβδομάδα,
βλέπετε... Θα πω το ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ, επειδή την πρώτη φορά το είδα όρθια.
Σινεμά ή θέατρο;
Τι δύσκολη ερώτηση κι αυτή... Και τα δύο!
Τηλεόραση παρακολουθούσατε; Ποιο ήταν το
αγαπημένο σας σίριαλ;
Όχι, δεν παρακολουθούσα τηλεόραση στην εφηβεία μου, προτιμούσα τον
κινηματογράφο (και την παρέα, φυσικά!)
Αναμνήσεις ή όνειρα; Σε ποιο από τα δύο
υπήρχαν περισσότερες αναφορές;
Αναμνήσεις στην εφηβεία; Με τίποτε! Αποκλειστικά όνειρα.
Ποια ευχή κάνατε, πριν πέσετε για ύπνο;
Δεν θυμάμαι να έκανα ευχή, αποκοιμόμουν ακούγοντας μουσική στο
ραδιόφωνο, ταξιδεύοντας στον μαγικό της κόσμο, ανάλογα με την(τον)
τραγουδίστρια (στή).
Περιγράψτε μας μια όμορφη ιστορία από τα
παιδικά σας χρόνια… Την έχετε βάλει σε κάποιο βιβλίο σας;
Θα κάναμε τα γενέθλια μιας κούκλας. Είχαμε μαζευτεί όλα τα μικρά της
γειτονιάς και ο καθένας έφερνε ένα υλικό από το σπίτι του: ζάχαρη, λάδι,
κουλουράκι, αυγό, ό,τι βάλει ο νους. Τα ανακατέψαμε όλα μαζί και αυτό ήταν το
γλυκό που θα κερνούσαμε στους καλεσμένους, δηλαδή σε όλους μας. Εγώ ανέλαβα το
ανακάτεμα... Η ποσότητα που ήπιε το κάθε παιδί ήταν μικρή, φανταστείτε τα
λιλιπούτεια παιδικά σερβίτσια, ωστόσο στάθηκε ικανή να προκαλέσει μια ελαφριά
δηλητηρίαση σε όλους- εκτός από εμένα.
Οι μαμάδες μίλησαν μεταξύ τους και η απόφαση/καταδίκη βγήκε: έφταιγα εγώ
που ανακάτεψα τα ετερόκλητα υλικά. Την τιμωρία τη φαντάζεστε, κι αν όχι σας λέω
ότι η μητέρα μου ήταν αυστηρή- έφαγα το ξύλο της χρονιάς. J
(Δεν την έχω βάλει σε κανένα βιβλίο, και δεν νομίζω ότι θα το κάνω).
Η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα. Σπούδασε
Ξενοδοχειακά στη Ρόδο και Οικονομικά στην Ανωτάτη Βιομηχανική σχολή
Θεσσαλονίκης, όπου εργάστηκε για πολλά χρόνια στην βιομηχανία του Τουρισμού.
Είναι παντρεμένη και ζει στην Αθήνα τα τελευταία 22 χρόνια.
Αρθρογραφεί στα διαδικτυακά περιοδικά: iporta.gr, the mythologists, books
& style και Βιβλιοσημεία, ενώ διατηρεί ένα blog (myownnovelsworld.blogspot.com)
(Για τον aylogyros news & την Καλλιόπη Γραμμένου)
