Ένας άνθρωπος που λατρεύει
την ομορφιά και τη μαγεία...
του ωραίου, είναι η Μαρία Βουζουνεράκη… καθώς κάθε της κουβέντα κρύβει
και ένα μήνυμα ελπίδας.
Τι
σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Η ανεμελιά και τα
όνειρα που κάναμε σαν παιδιά, το αθώο παιχνίδι, η προσμονή που νιώθαμε για το
αύριο. Τότε που πιστεύαμε πως ο κόσμος μας ανήκει.
Ο
αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Να πω ο κακός λύκος; Θα
ακουστεί παράδοξο, αλλά τελικά ήταν ο μόνος που είχε συγκεκριμένο σκοπό και
ήξερε τι ήθελε!
Ο
κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Νομίζω πως άθελά μας,
πάντα γίνεται αυτό. Ακόμα και όταν πρόκειται για φανταστικά πρόσωπα ή γεγονότα,
μεταφέρουμε στο γραπτό μας λόγο, μέρος από τα βιώματα μας.
Ποιο
θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Ότι αρχικά, δεν
αντιμετωπίζω κανέναν με καχυποψία! Άσχετα αν στην πορεία, μερικές φορές
αποδεικνύεται το λάθος μου με ηχηρό τρόπο!
Ποιο
είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Όπως λένε και οι γύρω
μου, αγχώνω τους πάντες σε απίστευτο βαθμό!
Την
μοίρα, την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;
Μεγαλώνοντας έμαθα πως
εμείς καθορίζουμε τη μοίρα μας, όμως πολλές φορές έρχονται κάποια γεγονότα να
μας αλλάξουν και να κάνουν να πιστέψουμε πως ίσως ζούμε κάτι προδιαγεγραμμένο.
Πως
εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Με πράξεις, μόνο!
Η
αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Μόνο αυτή! Σε σημείο
που έχω ακούσει διάφορα σχετικά με το συννεφάκι στο οποίο ζω.
Με
τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Εδώ και ένα περίπου
χρόνο, η ζωή μου έδωσε την «πολυτέλεια» να ασχολούμαι μόνο με την οικογένεια
μου. Παράλληλα, να γράφω σχεδόν ολημερίς. Τα τελευταία χρόνια, αρθρογραφώ και
σε γνωστές ιστοσελίδες.
Ποια
είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος
στη ζωή σας;
Το «Μιας πεντάρας
νιάτα». Μου θυμίζει τα εφηβικά μου χρόνια και είναι συνδεδεμένη με τα μαθητικά
μου χρόνια στο Λύκειο.
Ποιο
είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Ένα φυλαχτό που μου
έδωσε ένας φίλος και συνεργάτης καιρό πριν. Εκτός από την κίνηση του αυτή, έχει
ιδιαίτερη αξία για μένα γιατί στον ίδιο το είχε δωρίσει αντίστοιχα το παιδί
του.
Ποια
είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
«Όλα για κάποιο λόγο
γίνονται»
Η
εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις
στηρίξει;
Καθαρά από ανικανότητα
να τις στηρίξει.
Ποιος
πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δυσκολεύεται να αγκαλιάσει το βιβλίο;
Θα σας απαντήσω με μια ερώτηση
που δέχθηκα πρόσφατα: «Καλά στην εποχή του διαδικτύου, εσύ αποφάσισες να
γράψεις βιβλίο;» Καταλαβαίνετε λοιπόν πως, υπερισχύει η ευκολία με την οποία
αντιμετωπίζουμε τα πάντα!
Αν
σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Αν και καπνίζω, τον
αντικαπνιστικό! Υποτίθεται πως εφαρμόζεται! Ας μην είμαστε άδικοι ωστόσο, κάπου
εφαρμόζεται.
Αν
μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Άλογο! Για την ομορφιά
και την υπερηφάνειά του.
Πιστεύετε
στα όνειρα;
Πάντα πίστευα. Δεν
θυμάμαι πολλά την επόμενη ημέρα, αλλά όσα θυμάμαι, είναι πώς να το πω,
«σημαδιακά» σε σημείο τέτοιο που δεν θα θέλατε να σας δω στον ύπνο μου!
Αν
σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να μην βιάζεται να
μεγαλώσει και να χαρεί όσο μπορεί την ηλικία του.
Γεννήθηκα το 1971 στην
Ιεράπετρα της Κρήτης. Έκανα τα πρώτα μου βήματα σε ένα μικρό, όμορφο, ορεινό
χωριό με το ίδιο ακριβώς όνομα, το Ορεινό, που στέκει στη μνήμη μου και στην
καρδιά μου σαν το χωριό με την άγρια φύση και τους αυθεντικούς ανθρώπους.
Η πρώτη μου επαφή με
τον γραπτό λόγο ήρθε στα εννιά μου χρόνια. Με θυμάμαι, μ’ ένα χαρτί κι ένα
μολύβι, να προσπαθώ ν’ αποτυπώσω αυτά που οι άνθρωποι δεν τολμούν να
ξεστομίσουν. Μεγάλωσα και αρνούμαι να κατέβω από το συννεφάκι μου, εκείνο που
μου επιτρέπει να ονειρεύομαι και να πιστεύω πως οι άνθρωποι δεν έχουν πάψει να
αγαπούν.
Τα τελευταία χρόνια, ο
λόγος μου εκφράζεται παράλληλα και μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και ποικίλες
γνωστές ιστοσελίδες. Ανήσυχο πνεύμα, όπως είμαι, δε σταμάτησα ποτέ να
ονειρεύομαι και να σχεδιάζω. Έτσι τόλμησα το επόμενο βήμα μου, στην πεζογραφία
αυτήν τη φορά, με το παρόν μυθιστόρημα.
Εργογραφία
«Η νύχτα στα μάτια των
δειλών», ποίηση, Άνεμος Εκδοτική, 2017
«Πάμε μια βόλτα»,
μυθιστόρημα, Άνεμος Εκδοτική, 2019
(Για τον
ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
