«Ναι, ναι. Είμαι μοναδικός! Κατάφερα το ακατόρθωτο. Τα πούλησα όλα με μια ματιά. Έκανα αυτό που τόσα χρόνια κανείς δεν το είχε σκεφτεί» είπε και πίνοντας λίγο χυμό, πάρκαρε δεξιά, ρίχνοντας μια ακόμα ματιά στ’ αριστερά, πήρε μια ανάσα και πιθανόν να άκουγε τη μητέρα του με το ταπεινό ύφος που είχε πάρει!
«Τα κατάφερα σου λέω και γι’ αυτό όταν γυρίσω θέλω να μου φτιάξεις, αν έχεις χρόνο και μπορείς, την αγαπημένη μου σούπα με μάτια αετού», συμπληρώνει και σιωπά…
«Με αγαπάει ο κόσμος μανούλα και δε μου χαλάσει χατίρι. Σε όλα λένε αβίαστα ναι και από θυσία σε θυσία. Μ’ έχουν μες την καρδία τους και εγώ αυτό έπρεπε να τους το ανταποδώσω. Πούλησα τη ΔΕΗ που τους ερχόταν ακριβή, τα λιμάνια που το καλοκαίρι δε μπορούσε η Άντα να περάσει με το Jeep από τους αγανακτισμένους πατριώτες, τον Ιππόδρομο που κανείς δεν έχει πλέον διάθεση να παίξει, όπως και τα καζίνο που στο παρελθόν πολλές οικογένειες είχαν καταστραφεί», λέει με καμάρι στη μανούλα του.
«Ω, ναι. Είμαι ευτυχισμένος. Ούτε ο πατερούλης μου δεν έκανε τόσα πολλά μέσα σε τόσο λίγο καιρό. Πάω για Όσκαρ το καταλαβαίνεις. Και για να το σιγουρέψω, σκέπτομαι ακόμα να κλείσω οριστικά τα σχολεία για να μην κολλάνε τα παιδιά ιώσεις και γεμίζουν τα νοσοκομεία, να καταργήσω το στρατό για να μην αποχωρίζεται η μάνα το παιδί, θα αυξήσω τις τιμές στα τρόφιμα για να μηδενιστεί το ποσοστό των παχύσαρκων και θα κάνω του Έλληνα τη ζωή, ένα με το ποδήλατο. Τι είπες μανούλα;», ρωτάει…
«Πάω στον Παρνασσό για σκι. Μου είπαν εδώ στην Αράχοβα, ότι χιόνια, υπάρχουν»!!!
(…θα μπορούσε να ήταν μια πραγματική συνομιλία, σύμφωνα με τα όσα βλέπουμε, βιώνουμε ή εισπράττουμε, από τον γητευτή της εξουσίας αυτής)
