Όταν απέναντί σου έχεις
έναν άνθρωπο που λατρεύει...
αυτό που κάνει, κάθε του κουβέντα είναι «βάλσαμο»
στις «πληγές» της καθημερινότητας. Όταν μας μίλησε για τα παιδιά, μας είπε
μεταξύ άλλων: «Να ζει και σε αυτόν τον κόσμο και να απολαμβάνει τις ομορφιές
του!»
Τι
ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Η συμμετοχή μου στην πρώτη μου θεατρική παράσταση στο
γυμνάσιο στα «Μάγια της Πεταλούδας» του Λόρκα. Τότε ένιωσα πως το μόνο, που
ήθελα ήταν να είμαι μέλος της Μαγείας
και της Μεταμόρφωσης, που σου χαρίζει η σκηνή.
Τι
σας έκανε να συμμετέχετε στην παράσταση «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος» &
ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτή;
Αρχικά η πρόταση του κυρίου Πακάκη και το πάθος του για αυτό
το έργο. Κατόπιν το ίδιο το κείμενο. Ο ρόλος μου είναι μία ηλικιωμένη μοναχική γυναίκα, που βιώνει
την εγκατάλειψη και την μοναξιά. Οι αναμνήσεις της είναι αυτές που την πείθουν
ότι υπάρχει.
Ποιο
μήνυμα θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή της παράστασης;
Ότι σίγουρα δεν θα δει κάτι εύπεπτο και εύκολο αλλά στο
τέλος της παράστασης σίγουρα θα έχει βρει στοιχεία του εαυτού του σε κάποιον
από τους δύο ρόλους.
Τι
πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση;
Θεωρώ ότι καλές είναι οι παραστάσεις εκείνες, οι
οποίες με κάνουν να ξεχνώ ότι είμαι ηθοποιός. Αυτές που με παρασύρουν και
βεβαίως με διδάσκουν. Αυτό ακριβώς απολαμβάνω στο καλό θέατρο: το να διδάσκομαι
από σκηνής.
Τι
σημαίνει η λέξη «σανίδι» για εσάς;
Ο χώρος της Μεταμόρφωσης! Όταν ακούω τη λέξη σανίδι μου έρχεται αμέσως στο μυαλό ένας χώρος, που
μόλις μπεις μέσα όλα θα αλλάξουν και θα γίνουν μαγικά.
Αν
σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής,
ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Τις Τρωάδες του Ευριπίδη. Νομίζω ότι είναι ένα από τα πιο
αντιπολεμικά έργα που έχουν γραφτεί γιατί ακριβώς παρουσιάζει την τρέλα, τον
πόνο και την καταστροφή που υπάρχει σε έναν πόλεμο.
Ποιος
είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας;
Ο Αύγουστος Στριντμπεργκ.
Ποιο
είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Μια μάσκα αρχαίου θεάτρου που μου είχε χαρίσει η αγαπημένη
μου καθηγήτρια Πίτσα Καπιτσινέα στη σχολή.
Ποια
είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
Δεν έχω κάποια ατάκα που να αγαπώ περισσότερο.
Αν
σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να ζει και σε αυτόν τον κόσμο και να απολαμβάνει τις
ομορφιές του! Δυστυχώς η τεχνολογία έχει κάνει τα παιδιά μας να ασχολούνται
πολύ περισσότερο με τον κυβερνοχώρο και δεν μπορούν να απολαύσουν ένα παιχνίδι
σε μία αλάνα η μια βόλτα στη θάλασσα.
Η Μαρία Τζανουκάκη
είναι πτυχιούχος στην έδρα του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ» στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο
Κύπρου(2012).
Δίπλωμα από την ΣΧΟΛΗ
Δραματικής Τέχνης του Πειραϊκού
Συνδέσμου (1992).
Δίπλωμα Βυζαντινής
Μουσικής, Ιερά Μητρόπολη Νίκαιας (1997). Πτυχίο Αρμονίας Απολλώνειο Ωδείο (2000).
Σκηνοθέτησε στο Ίδρυμα
Μ. Κακογιάννης (2015), στην Πρεσβεία της Κύπρου «Σπίτι της Κύπρου» και στο Δήμο Ύδρας (2013), στο Θέατρο Δώρας
Στράτου(2009), Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, (Μάιος 2006).
Στο θέατρο έχει παίξει:
«Εκάβη» σκην.Rush Rehm, «Αρχαίων Γυναικών Πρόσωπα και Προσωπεία» σκην. Μαρία
Τζανουκάκη, «Εκάβη» σκην. Β. Κονταξής (2014), «Ευμενίδες» σκην. Άννας Συνοδινού, (2004),στο Εθνικό Θέατρο «Ο
τσάρος με τη μακριά γενειάδα», «Η Αγάπη& τα τρία πορτοκάλια»,
«Εκκλησιάζουσες σαν παραμύθι» σε σκην. Κ. Ρουγγέρη (1998-2000), στο Εθνικό Θέατρο «Βάτραχοι»
σκην. Κ. Τσιάνου (1998), «Ερωφίλη» σκην. Σπ. Ευαγγελάτου στο Αμφιθέατρο (1996),
«Τρωάδες» σκην. Κ. Μπάκα στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ
Καλαμάτας (1995), «Επτά επί Θήβας» σκην.
Ν. Αρμάου στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας (1994).
(Για
τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
