Η Ανθή Βαφειάδη απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Αποκαλύπτοντάς μας ένα θέλω της...

 «Να ταξιδεύω, να γνωρίζω πολιτισμούς και να πηγαίνω νέα παιδιά με το ράμφος μου, ως –πελαργός- σε όλο τον κόσμο», η Ανθή κάθισε μαζί μας για να μιλήσουμε για όλα εκείνα που τη μαγεύουν και της επιτρέπουν να ζει τη ζωή της με κέφι και φαντασία.

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Οι μυρωδιές του χωριού και ο ελεύθερος χρόνος. Μεγάλωσα σε μία μικρή κοινωνία πράγμα που με βοήθησε να ζήσω πιο ανέμελη και πιο ελεύθερη. Μου λείπει η φύση και τα λουλούδια, η μυρωδιά της βροχής με το χώμα. Το παιχνίδι στην αυλή το οποίο δεν τελείωνε αν δεν είχε νυχτώσει ή αν δεν έβγαινε η μητέρα μου να με φωνάξει να ανέβω στο σπίτι!

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν; Ήταν πολλοί. Επηρεαζόμουν πάντα από τον μεγάλο μου αδερφό και θεωρούσα πως ότι αρέσει σε αυτόν είναι και το καλύτερο. Είχα, βέβαια, μια αδυναμία στους ήρωες τις Disney, διάβαζα πάντα με ευχαρίστηση τις περιπέτειες του Mikey mouse. Τον θαύμαζα για την εξυπνάδα του.

Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας; Δε θα το έλεγα για κάθε ήρωα αλλά για την ίδια την ιστορία. Το παραμύθι αναφέρεται στην προστασία του περιβάλλοντος, στην οικολογική συνείδηση. Αυτό είναι ένα θέμα που πάντα με άγγιζε. Όπως πρέπει να φροντίζεις ένα μωρό, έτσι πρέπει και να φροντίζεις το περιβάλλον. Είναι το μωρό όλων των ανθρώπων. Προσπαθώ καθημερινά για το καλό αυτού του πλανήτη και έτσι φρόντισα να περάσω αυτό το μήνυμα και στους μικρούς φίλους. Αυτοί είναι το μέλλον, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά!

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας; Το χαμόγελο της ψυχής που ζωγραφίζεται στα χείλια. Αυτό με βοηθάει να βλέπω τα πράγματα από τη θετική τους μεριά. Με βοηθάει να μην δηλητηριάζω την ψυχή μου αλλά και τις ψυχές των άλλων. Μπορώ να αντιμετωπίζω τα πράγματα με λιγότερη καχυποψία και να ξεπερνώ τις δυσκολίες πιο εύκολα.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα; Θα έλεγα πως κάποιες φορές προτιμώ να μπαλώσω ένα πρόβλημα και όχι να το λύσω. Αυτό με έχει οδηγήσει συχνά σε αδιέξοδο και σε στεναχώριες. Δεν υπερασπίζομαι πολλές φορές την άποψή μου μόνο και μόνο για να μην έρθω σε ρήξη. Σκέφτομαι πως είναι καλύτερα να αποχωρήσω παρά να βρεθώ σε σύγκρουση με κάποιον. Ακόμα και αν είμαι σίγουρη πως έχω δίκιο.

Την μοίρα, την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας; Δε θα έλεγα πως πιστεύω στη μοίρα. Θα έλεγα πως όλα εξαρτώνται από εμάς. Από τη διάθεσή μας, την αύρα μας, τη γνώση μας, την προσπάθειά μας και κυρίως τις επιλογές μας. Όλα είναι θέμα επιλογών. Ο Έρμαν Έσσε είπε πως «Υπάρχουν μοίρες που τις προκαλεί κανείς και που προσαρμόζονται σε αυτόν», δηλαδή τη μοίρα μας την ορίζουμε εμείς από εμάς και την κάνουμε κτήμα μας.

Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας; Έχω πολλούς τρόπους, δώρα, φιλιά, όμορφα λόγια. Κυρίως, όμως, με την αγκαλιά. Θεωρώ πως η αγκαλιά είναι το πιο δυνατό μέσω να εκδηλώσει κανείς την αγάπη του. Έρχεσαι σε επαφή με κάποιον και ανταλλάζεις ευχάριστα συναισθήματα με ένα απλό άγγιγμα. Παίρνεις ενέργεια.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας; Υπάρχει και κυριαρχεί. Είμαι πολύ νέα για να βλέπω τη ζωή απαισιόδοξα. Ρισκάρω και προσπαθώ για το καλύτερο.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό; Εκτός από τις παρουσιάσεις του βιβλίου μου «Ένα στραγάλι πήρε τον κατήφορο… και σώζει το περιβάλλον» εργάζομαι και στις ίδιες εκδόσεις, τις εκδόσεις Διάπλους. Προσπαθώ να προωθώ γενικότερα τα βιβλία στα παιδιά είτε είμαι εγώ η συγγραφέας είτε όχι.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας; Νομίζω το «Ένας άλλος κόσμος» του Παπακαλιάτη. Αναφέρεται στον ρατσισμό και την προσφυγιά. Στις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι κάτι επίκαιρο και περνάει πολλά μηνύματα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας; Πλέον το αγαπημένο μου αντικείμενο είναι το βιβλίο μου… Αυτό έχω σαν γούρι και σαν παιδί μου!

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα; Ποτέ μην τα παρατάς. Με αυτήν την ατάκα έχω μάθει να γίνομαι δυνατή.

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει; Δυστυχώς, είναι συνδυασμός και των δύο. Τέχνη χωρίς μόρφωση δεν υπάρχει. Θεωρώ πως η εξουσία παρουσιάζει μια ανικανότητα στην παιδεία και την εκπαίδευση του λαού της με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της τέχνης. Θα έπρεπε η επαφή των παιδιών με την τέχνη να είναι πιο συχνή αλλά και πιο οικονομική. Η παιδεία έχει γίνει πολύ ακριβή τα τελευταία χρόνια, αφού για να πάρεις καλούς βαθμούς και να πετύχεις τους στόχους σου χρειάζεσαι φροντιστήριο! Από την άλλη μεριά, η μόρφωση φοβίζει την εξουσία. Η εξουσία βολεύεται με ένα λαό αμόρφωτο και άφωνο. Δεν θέλει ένα λαό ισχυρό και με κριτική ικανότητα. Η τέχνη αυτό καταφέρνει, να διαμορφώνει χαρακτήρα.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δυσκολεύεται να αγκαλιάσει το βιβλίο; Πολλοί οι λόγοι, αλλά ο κυριότερος η τηλεόραση. Χωρίς να θέλω να φανώ ενάντια στην τεχνολογία, δεν παρατηρώ καμία εξέλιξη στα προγράμματα της τηλεόρασης πλέον. Ούτε καν λίγο χιούμορ. Ο ανταγωνισμός γίνεται προς τα κάτω, όλοι πασχίζουν να βγάλουν το πιο χαζό προϊόν και το πιο χυδαίο πορνό. Όταν το μυαλό μας συνηθίζει στην ακουστική πληροφόρηση, στην ημιμάθεια και στη διασκέδαση με ρηχά προγράμματα, είναι δύσκολο να το βάλεις στη διαδικασία της ανάγνωσης. Είναι η εύκολη λύση το πάτημα ενός κουμπιού και το χειρότερο είναι πως το έχουμε συνηθίσει, μας ξεκουράζει. Ενώ θα έπρεπε να μας ξεκουράζει ένα κεφάλαιο σε ένα λογοτεχνικό βιβλίο! Κάπως έτσι πέφτει το μορφωτικό επίπεδο του λαού και εξαφανίζονται οι τέχνες, όπως είπαμε και παραπάνω.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή; Σ’ αυτό το θέμα με διακρίνει μια μεγαλομανία. Θα ήθελα ο νόμος μου να ισχύσει σε όλο τον κόσμο. Θα καταργούσα όλα τα όπλα και όλα τα εργοστάσια που παράγουν όπλα και στην συνέχεια, θα έβαζα όλα αυτά τα χρήματα στην παιδεία. Έτσι, θα πετύχαινα την μόρφωση των ανθρώπων και κατ’ επέκταση την ειρήνη στον κόσμο. Έτσι θα εξέλειπε ο πόνος και η δυστυχία των λαών γιατί ο πόλεμος και η μόρφωση είναι αντίρροπες ενέργειες. Όπου υπάρχει η μία, δεν υπάρχει η άλλη.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε; Θα ήθελα να ήμουν ένα πελαργός. Να ταξιδεύω, να γνωρίζω πολιτισμούς και να πηγαίνω νέα παιδιά με το ράμφος μου σε όλο τον κόσμο.

Πιστεύετε στα όνειρα; Πιστεύω στα όνειρα που κάνει κανείς όταν είναι ξύπνιος. Πιστεύω πως αυτά τα όνειρα κάπου συναντούν τους στόχους και μας δίνουν δύναμη για να συνεχίσουμε τη ζωή μας ευτυχισμένοι.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε; Θα του έλεγα να κάνει όνειρα και να προσπαθεί να τα πραγματοποιήσει. Να μην τα παρατήσει ποτέ.

Η Ανθή Βαφειάδη, γεννήθηκε στα Κύμινα Θεσσαλονίκης. Σπούδασε στο τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και στο τμήμα Προσχολικής Αγωγής, ενός ιδιωτικού ΙΕΚ.

Έχει πτυχίο Αρμονίας και παίζει πιάνο. Η κοινωνική της ευαισθησία και η αγάπη της για τα παιδιά την οδήγησαν στη συγγραφή του πρώτου της παραμυθιού, με θέμα την προστασία του περιβάλλοντος.

 (Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)