Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

O Παναγιώτης Δημητρόπουλος απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!


Η αμεσότητα που έχει ο Παναγιώτης με τους συνανθρώπους του, πραγματικά είναι δώρο Θεού, κάτι βέβαια που το ομολογεί και ο ίδιος, αλλά όταν πας να τον περπατήσεις στης ψυχής του τα μονοπάτια, γυρίζει την κουβέντα…
 «Ας ξεκινήσουμε λοιπόν και ας αφήσουμε τη σκέψη μας να ανατρέξει τόσο στα παλιά όσο και σε αυτά που συμβαίνουν τώρα γύρω μας…»
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Δεν σου κρύβω πως μου έχουν λείψει οι παιδικές φιλίες τα παιχνίδια της γειτονιάς μια γειτονιάς γεμάτη χαμόγελα και ανεμελιά κάπου εκεί στην Αμαλιάδα. Μου έχουν λείψει επίσης τα πρώτα αθώα παιδικά σκιρτήματα…

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν; Ο Αγαπημένος μου Νιλς Χόλγκερσον που είχα την τιμή και τη χαρά να τον γνωρίσω μέσα από την τότε παιδική ζώνη της ΕΡΤ. Μια παιδική ζώνη αλλιώτικη του σήμερα.

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει; Φυσικά και θα τον συγχωρούσα. Αφού το ίδιο θα ήθελα να κάνει και αυτός που άθελα ή ηθελημένα κάποτε πίκρανα. Άλλωστε για έναν λόγο γίνονται όλα ακόμη και αυτά που δεν γίνονται…

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας; Το χιούμορ και την αμεσότητα της επικοινωνίας μου.

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε; Θα της έταζα κάτι που θα ποθούσε…

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας; Φυσικά και υπάρχει και με χαρακτηρίζει κιόλας.

Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας; Το τελευταίο μου δάκρυ… Διότι είναι φυλαγμένο για πολύ λίγους…

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία; Η αγαπημένη μου ελληνική ταινία είναι αυτή με τον Κώστα Χατζηχρήστο. Της Κακομοίρας...

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας; Κάτι από την κόρη μου ότι και αν είναι αυτό…

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα; Ο κύκλος της προσφοράς να μην μείνει ημικύκλιος.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων; Πρώτα δυστυχώς χρεοκοπήσαμε ως Άνθρωποι ως αξίες…  Η οικονομική κρίση είναι τα απόνερα αυτής της πτώχευσης. Μερίδιο φέρουν και τα Μ.Μ.Ε. Ναι πιστεύω πως ενιότε συμβαίνει. Είναι ο ίδιος λόγος που μας δείχνει πως πάντα φταίνε οι άλλοι.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή; Θα επανεξέταζα την θανατική ποινή για εγκλήματα που έχουν να κάνουν τόσο σε ψυχή όσο και σωματικά και σχετίζονται με παιδιά.

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους; Τους ίδιους τους Ανθρώπους, τον κακό τους εαυτό.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε; Άλογο.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε; Να μην επενδύσει σε ότι επενδύσαμε εμείς δηλαδή στον πλούτο και την ύλη. Αλλά στις αξίες και τα ιδανικά. Άλλωστε δεν πρέπει να λείψει αυτή η γενιά στο ραντεβού της Κοινωνίας των αξιών.


Γεννήθηκε στις 01 Ιουνίου στα Χανιά της Κρήτης. Είναι παντρεμένος με την Κυριακή Σεραφειμίδου Διοικητική Υπάλληλο της ΕΡΤ, πτυχιούχο του Τ.Ε.Ι ΣΕΡΡΩΝ στο τομέα της Δκσης Επιχειρήσεων. Έχουν ένα κοριτσάκι την Καλλιόπη 8 ετών. Επιτυγχάνει το έτος 1997 σε Πανελλαδικό Διαγωνισμό των Ενόπλων Δυνάμεων και κατατάσσεται με τον βαθμό του Λχία (ΠΖ) στον ελληνικό Στρατό οπού υπηρετεί μέχρι και σήμερα με τον βαθμό του Αλχία (ΠΖ).
Από το 2010 έχει εισαχθεί στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο στο τμήμα των Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Πολιτισμού και βρίσκεται στο 3 έτος της φοίτησης του. Ως Συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας και παραμυθιών έχει γράψει " Το χρυσαφένιο κουκούτσι" με κυκλοφορία από τις εκδόσεις Περίπλους το οποίο έχει εξαντληθεί και βρίσκεται σε επανέκδοση. Πρόσφατα, δηλαδή αρχές Μαίου κυκλοφόρησε το δεύτερο συγγραφκό του έργο, " Η μαγεμένη ευχή" από τις εκδόσεις Anima.
Η Μαγεμένη ευχή πραγματεύεται τις αξίες τα ιδανικά και τα σωστά πρότυπα για τους μικρούς μας φίλους έναντι στον πλούτο και την ύλη. Η Νεφέλη με μια ευχή θέλησε να αλλάξει τη ζωή της. Νόμιζε πως κάθε αλλαγή είναι μόνο για το καλύτερο. Γρήγορα κατάλαβε πως πρέπει να προσέχουμε τι ευχόμαστε, γιατί για κάθε τι που μας προσφέρεται μπορεί κάτι άλλο να χάσουμε, κάτι το οποίο ήταν τόσο σημαντικό μα και τόσο δεδομένο που ποτέ δεν θα φανταζόμασταν τη ζωή μας χωρίς αυτό.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)