Και ξαφνικά η Αθήνα γέμισε εκατοντάδες
αιθουσάρχες απ' όλη την Ευρώπη. Που επέλεξαν την Αθήνα για το ετήσιο ραντεβού
τους. Για να συζητήσουν τις προοπτικές του κλάδου σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο
περιβάλλον, όπου ο κινηματογράφος κάνει «απιστίες» στην αίθουσα και...
Το «Χίλτον» λοιπόν το τριήμερο που μας
πέρασε φιλοξένησε το 18ο ετήσιο συνέδριο του Δικτύου Europa Cinemas: ένα
τεράστιο Δίκτυο με μέλη τις αίθουσες εκείνες στις ευρωπαϊκές χώρες, που παίζουν
σε ένα σημαντικό ποσοστό ευρωπαϊκό σινεμά. Οι ελληνικές είναι μόλις 29 σε ένα
σύνολο 580 αιθουσών.
Το παρών έδωσε και ο (νέος) επικεφαλής
του ευρωπαϊκού προγράμματος «Δημιουργική Ευρώπη-πρόγραμμα MEDIA», ο Ξαβιέ
Τρουσάρντ, ο οποίος άνοιξε το συνέδριο, μνημονεύοντας την Ελλάδα της κρίσης και
υποσχόμενος πως το νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα της Κομισιόν θα δίνει πλέον έμφαση
(δηλαδή λεφτά) όχι μόνο για τη δημιουργία, αλλά και τη διανομή και προβολή.
Και είναι γεγονός πως οι Ευρωπαίοι
αιθουσάρχες εμφανίζονται προβληματισμένοι: και από την πτώση των εισιτηρίων και
από την απίστευτη πειρατεία μέσω Ιντερνετ και από την επέλαση των νέων μέσων
που τους παίρνουν τη δουλειά. «Τα νέα παιδιά δεν βλέπουν πια ταινίες στην
αίθουσα», επισημάνθηκε με ανησυχία.
Την Παρασκευή ο «Δαναός» φιλοξένησε
και την τελετή απονομής των βραβείων του Δικτύου που απονεμήθηκαν σε τρεις
αίθουσες που ξεχώρισαν φέτος: στο σινεμά «Kino Artis» στο Ταλίν της Εσθονίας,
στο «Studio des Ursulines» της Γαλλίας και στα «Golem Cinemas» της Ισπανίας.
Είναι ενδιαφέρον να δει κανείς τι τρόπους επινοούν αυτοί οι αιθουσάρχες για να
προσελκύσουν τον κόσμο. Για παράδειγμα, ο Εσθονός, που φέτος έπαιξε κατά 73%
ευρωπαϊκό σινεμά, τις καθημερινές καθιέρωσε πρωινές προβολές για συγκεκριμένα
target group: άλλες μέρες είναι αφιερωμένες στους ηλικιωμένους, άλλες στους
νέους γονείς (Baby Kino) κι άλλες στα παιδιά, με προβολές κινουμένων σχεδίων
και παιχνίδια. Εμφαση δίνεται και στις σχολικές προβολές.
Από ελληνικής πλευράς, στο πάνελ
συμμετείχε ο Ηλίας Γεωργιόπουλος από τον «Δαναό», έναν κινηματογράφο γνωστό για
το καλλιτεχνικό του προφίλ και τις εναλλακτικές του δράσεις. Γι' αυτές μίλησε
άλλωστε: για την ανάγκη τα σινεμά να μειώνουν το εισιτήριο κάποιες μέρες την
εβδομάδα και για τη σημασία αξιοποίησης του «νεκρού χρόνου», λ.χ. των πρωινών,
με άλλες δράσεις (παιδικές θεατρικές παραστάσεις, σεμινάρια, live operas,
προβολές ντοκιμαντέρ).
Ο «Δαναός», θυμίζουμε, ήταν το πρώτο
σινεμά που αναμετάδωσε ζωντανά σε 3D τους τελικούς του Γουίμπλεντον, ενώ είχε
την ιδέα για τις «Μυστικές πρεμιέρες» την πρώτη Δευτέρα κάθε μήνα.
Κατά τ' άλλα, επισημάνθηκε πτώση στα
ευρωπαϊκά εισιτήρια τους πρώτους οκτώ μήνες του 2013 (η Ελένη Σουγανίδου,
επικεφαλής των Ελλήνων διανομέων, διεκτραγώδησε την κατάσταση ειδικά για την
Ελλάδα) και μείωση των αιθουσών της Ευρώπης (ειδικά στην Ισπανία αρκετές έβαλαν
λουκέτο). Η ψηφιοποίηση των κινηματογράφων συνεχίζεται (σε ποσοστό 75% έχει
ολοκληρωθεί), ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα στατιστικά στοιχεία που έδωσε
για τα μέλη του το Δίκτυο.
Ε, λοιπόν, η χώρα μας έχει το εξής
θλιβερό ρεκόρ: το 2012 έπαιξε το χαμηλότερο ποσοστό ταινιών δικής της
παραγωγής. Δηλαδή μόνο ένα 2% των φιλμ που είδαμε ήταν ελληνικές ταινίες (και
μόλις 7,4% ευρωπαϊκές). Σε μια εποχή που υποτίθεται πως το ελληνικό σινεμά
είναι στα πάνω του!
Το 89% των ταινιών που βλέπουμε στα
ελληνικά σινεμά είναι αμερικανικές. Η Γαλλία, αντίθετα, ως προς αυτό
παρουσιάζει θετικό ρεκόρ: το 40,3% των ταινιών που έπαιξε το 2012 ήταν γαλλικές
και το αντίστοιχο ποσοστό των Αγγλων 31,9%. Τις πιο πολλές ευρωπαϊκές ταινίες
(σε ποσοστό 34,2%) πάντως τις βλέπουν οι Ελβετοί...
ΕΥ. ΒΕΝΑΡΔΟΥ (Ελευθεροτυπία,
25.11.2013)