Σερβίρονται καφέδες και… ψαρολιές!!! «Τέλος τα παλαμάκια…»

Οι καφέδες που σερβίρει κάθε μέρα η καφεπώλισσα Μαίρη Αλεξάκη στο Θρόνος, στο χωριό των 25 μόνιμων ανθρώπων που αναρριχήθηκε στο βουνό, είναι… σίγουρα τέσσερις!

Και ο πρώτος που τον απολαμβάνει πολύ πρωί είναι «ο γείτονας Μανώλης Δραμιτινός κι απόης πάει στα οζά του», κι ύστερα οι άλλοι κι «αν τύχει και κιανείς επισκέπτης!»

Αλλά επειδή τα έξοδα στο καφενείο δεν καλύπτονται με τους…

τέσσερις καφέδες την ημέρα, γιατί και ενοίκιο πληρώνει και ηλεκτρικό ρεύμα και άλλα λειτουργικά έξοδα έχει, σκέφτηκε, λόγω… ειδικότητας, τις πράσινες ελιές στα βάζα, τις «κολυμπάδες», και «τις γνήσιες ψαρολιές».

«Έλεγα στο γιό μου το Χαράλαμπο», που διαμένει μαζί της στο χωριό, «μόλις ετέλειωσε τα σχολειά του να πάει χωροφύλακας. Ήτανε και καλός μαθητής! Μα μου ‘λεγενε: Και στο υπουργείο να με βάλουν δεν πάω. Κι έλεγε ο άντρας μου ο Κωστής, που ήτανε άνθρωπος του εμπορίου: Άφησε μωρέ το κοπέλι, να πάει να ζυγώνει τσι λωποδύτες; Δεν ήθελε ο Χαράλαμπος να φύγει από το χωριό και ξανοίγει την περιουσία και τα ζωντανά…»

Η ζωή της καφεπώλισσας, ως φαίνεται, ήταν αφιερωμένη στα  καφενεία, στη μπακαλική και στις… ψαρολιές! Αλλά και στις αγροτικές δουλειές που πάλευε από το 1969 που παντρεύτηκε και έφυγε από την πατρική στέγη στα Πλατάνια. «Είμαι 44 χρόνια στο Θρόνος, έμαθα μοδίστρα στο Φουρφουρά μα γύρισα πάλι στο χωριό και στο καφενείο…»

«ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ…»

Οι πελάτες είναι συγκεκριμένοι και το στέκι, που είναι και το μοναδικό στο χωριό, έχει πάντα… ένα, τον Στέλιο Αλεξάκη. Αν βρεθεί και δεύτερος, σπανιότερα και τρίτος, θα είναι επιτυχία! Άλλωστε, η οικονομική στενότητα στέρησε και τα 70 λεπτά ή το ένα ευρώ από αυτούς τους χώρους για τον ένα καφέ.

Η οργή των «φρουρών» είναι έντονη όταν ακούνε για πολιτικούς και ξεσπούν σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα. Όπως κάνει ο κ. Αλεξάκης: «Οι κλέφτες και οι απατεώνες να γυρίσουν τα λεφτά και όχι να μου γυρεύουνε χαράτσι στο σπίτι που έχτισα με τα κάρβουνα που πουλούσα και με τα μεροκάματα που έκανα. Εδά μου γυρεύουνε να δώσω 400 ευρώ χαράτσι. Γιάντα; Από πού μέχρι πού; Κλεψές, απατεωνιές κι οι πολιτικοί τρισχειρότεροι…»

Ιδιαίτερα θυμωμένη και η ιδιοκτήτρια του καφενείου:«Επαέ είναι μεγάλοι απατεώνες! Λένε πως θα ‘ρθουνε και χειρότερα και όσοι απομείναμε στα χωριά ίντα θα γενούμε; Παίρνομε μια σύνταξη και κάνομε «αμάν» να ζήσομε και με τον τρόπο τους μας παίρνουν τα λεφτά χωρίς να το νιώθομε. Βάλανε 500 ευρώ χαράτσι στο γονεϊκό μου και άμα δεν πληρώσω μου λένε πως θα μου το πάρουνε. Γιάντα; Ας έλθουν…»

Η αγανάκτηση ξεχειλίζει από τα αδυσώπητα μέτρα που επιβάλλονται και οι πολιτικοί, πλέον, όταν βρεθούν απέναντί τους θα έχουν να αντιμετωπίσουν το χείμαρρο του θυμού τους. «Τέλος τα παλαμάκια…», λένε… (madeincreta)