Παλιότερα, σε πολλά μέρη της Ελλάδος, οι γονείς όχι μόνο δεν προίκιζαν τα κορίτσια τους, αλλά για να τα δώσουν σε γαμπρούς ζητούσαν, ανάλογα με την ομορφιά και τ’ άλλα προσόντα των θυγατέρων τους, χρήματα ή ζώα. Τις περισσότερες φορές όμως, την προίκα δεν την πλήρωναν οι γαμπροί, αφού ως νέοι δεν είχαν την οικονομική άνεση, αλλά οι πατεράδες τους ή άλλοι πλούσιοι συγγενείς.
Αυτοί οι άλλοι λοιπόν, πλήρωναν τη νύφη, έδιναν δηλαδή ό, τι ζητούσε ο πατέρας της, γινόταν ο γάμος αλλά οι ίδιοι δεν είχαν κανένα όφελος. Από αυτή τη συνήθεια έμεινε η φράση «πληρώνω τη νύφη» να σημαίνει ότι υφίσταμαι τις συνέπειες από επιλογές, παραλείψεις ή λάθη άλλων.
Η μουσίτσα
